Bir Samid Saar Blogu

Son vaxtlar ölkə gündəmini zəbt edən intiharlar təbii ki, hamımızın psixologiyasına müəyyən mənada təsir edir. Düzdür intiharın müxtəlif səbəbləri var və müxtəlif səbəbləri olduğu kimi intihar edənlərə də baxış bucağı tamamilə fərqlidir. bəziləri buna günah bəziləri çıxış yolu bəziləri cəsarət bəziləri də qorxaqlıq kimi baxır. kim nə deyir desin maddi problemlər heç vaxt intihara səbəb ola bilməz. İnsanları intihara cəlb edən ən böyük amil məhz onların yaxın ailə üzvləri və doğmalarının şəxsinə qarşı olan fikir və münasibətindən irəli gəlir.  elə özüm də dəfələrlə intihar haqqında ciddi düşünüb özümə qəsd etmək istəmişəm. belə ki 2010-2011-ci illərdə Sərhəd qoşunlarının Çevik Hərəkət taborunda bir il hərbi xidmətdə olmuşam. xidmət zamanı sözün əsl mənasında cəhənnəmi gözlərimlə görmüşəm.  vətən eşqiylə hərbiyə get, şəhadət arzusu ilə yaşa amma gəlib tam fərqli şey gör. vətəni düşməndən qorumaq atəşiylə alışıb yan amma səni üzən sındıran erməni yox qanı qanından , canı canından...

Bayaq AZTV-də iki tarixçi Qafqaz Albaniyası haqqında diskussiya aparırdı. 6-cı sinif dərsliyindəki məlumatları eyni şəkildə ağızlarını köpüklədərək elə danışırdılar ki sanki yeni nəisə tapıblar. təbii ki, danışdıqlarının nə düzgün əsası nə də izahı var idi. o üzdən istədim özüm sizinlə bildiklərimi bölüşüm. Mövzu üzrə birinci problem məhz Albaniya sözüdür. Bəzi Azərbaycan tarixçilərinin qeyd etdiyi kimi Albaniya sözünün alban etnosu ilə heç bir  əlaqəsi yoxdur. Alban etnosu Albaniyadan sonra yaranan məhfumdur. qayıdaq adın mənasına. Albaniya sözünün kökü Alp sözüdür. Alp bəli Alp dağları. buna sonra qayıdacağıq. Alp sözü prototürk dilində Uca Böyük Dağlıq mənasın verir. Hətta saçı ağarmış müdrik öndər ağsaqqallara da alp deyilərdi. ilk öncə mövzuya İtaliyadakı Alp dağlarından girək. bildiyiniz kimi Romanın yaranış əfsanələrindən ən birincisi Romul və Rem qardaşları haqqındadır. yəni ki atası və anası olmayan iki körpə qardaş Romul və Remi dişi canavar öz südüylə bəsləyib böyüdüb ...

Hər həyatda sevən adam . Gün gələr həyatdan ölüb gedərəm. Dönərəm geriyə başqa şəkildə. Ya ağac olaram ya ot olaram, Ya pişik olaram, ya it olaram. Gələrəm yolunda duraram sənin. Quyruqmu qısaram mırıldayaram. Bəlkə də daş atıb qovarsan məni, Ya torpaq olaram tapdalıyarsan. Ya da əllərinlə ovarsan məni. Çıxaram qarşına hər bir küçədə Bəlkə rəhmin gəlib sığallayarsan, Önümə bir sümük atıb gizlicə, Keçib bir kənarda hey ağlayarsan. Daha bilməzsən ki, önündəki it, Və ya tapdadığın torpaq mən idim. Sən hardan biləsən xəzan olunca, Pəncərənə baxan yarpaq mən idim. Bilirəm gün gələr sən unutarsan, Bəlkə də yadına salmazsan məni. Amma sən bunu bil hər həyatımda, Hər cür varlığımla sevərəm səni..

Unutmağın rəngi qaradı qardaş Unutmaq dediyin bilirsən nədir? Unutmaq gecələr içməkdi qardaş. Arabir yadına salıb ağlayıb, Sonra da özündən keçməkdi qardaş. Unutmaq özünü itirmək demək, Unutmaq sevgini bitirmək demək, Unutmaq sevgini sondan əvvələ, İlk görüş yerinə gətirmək demək. Kişilər sevdisə əbədi sevər. Dilində unudar, qəlbində saxlar. Başqa bir qadınla xoşbəxt görünər, Gecələr arvadı yatanda ağlar.

Yazmağa sözüm yox sənə Nə yazım axı sənə? Yazmağa söz də yoxdur. Gəl barışaq deməyə Nə güc nə üz də yoxdur. Sən məni tanıyırsan, Axı bilirsən ki mən, Bir qapını bir dəfə, Çırpdımsa heç dönmərəm. Nə yazım axı sənə? Bir-birmizə ögeyik. Biz ayrı bədənlərdə, Çarpan ayrı ürəyik. İndi hamı ayrılır: Kimi dost tanışından, Kimisi arvadından, Kimsə ölüb ayrılır Artıq əzablarından. Mən isə ta əzəldən Xoşbəxtlikdən ayrıyam. Içində sən olmayan , Gələcəyə baölıyam. Mən yuxudan tez durub ən az yatan insanam Küçə pişikləriylə Başın qatan insanam. Sənləmi baş qatım mən? İstəyirsən yenidən Yolmu sənə azım mən? Yazmağa söz də yoxdur De sənə nə yazım mən?

Bağışla məni Bağışla yenə də qapını döydüm  Bilirəm bu böyük arsızlıq oldu Gəlmişəm deyəm ki dözə bilmirəm Səndən o tərəfə yalnızlıq oldu..  Ayrılıq anları sən ağlayanda Mən özgələriylə qatdım başımı Indi sən xoşbəxtsən mən isə yalqız Silirəm gözümdən axan yaşımı Səndən o tərəfə yalnızlıq oldu Dizin-dizin gəzib axtardım səni Gəlmişəm deyəm ki, dözə bilmirəm  Üzüm ayağına, bağışla məni...

Babamın əkdiyi fındıq ağacına Salam ey fındıq ağacı Sənə gəlmişəm bu gecə. Uşaqlıqdan şahid idin, Ağlamışam səndə necə. Baxma ki, ox düzəltməkçün Budaqlarını qırmış idim. Böyüklər dava edəndə, Təkcə sənə qaçmış idim. İndi də qaşıram sənə Əvvəlki tək gözəmdə nəm. Sən yaman günün dostusan, Bilirsən göynəyir sinəm.. Eh qoca fındıq ağacı Mənim lal dinməz sirdaşım. Sənin yarpaqların sarı, Mənimsə ağarıb başım. Bilirəm nöş danışmırsan, Bilirəm nöş çıxmır səsin. Bu bağda hər ağac cütdür, Səninsə yoxdur heçkəsin. Mən də sənin günündəyəm, Mənim də ağacım yoxdur. Budağımdan tutanım yox, Sənin qədər acım çoxdur. Ehh bu qız da getdi məndən, Bilirsən hansın deyirəm, Budağına yazmışdımaa, Gözəlim səni sevirəm.. Sənə ondan danışmışdım, Yadında necə xoşbəxtdim. Gəldim ki, bir az ağlıyam, Ağladım. Sağol mən gedim...

Çıxıb gedənimə.. Üzünü, gözünü unutmuşam mən . Adınsa düşməyir hələ dilimdən. Ağlayıb o qədər sınmışam qadın. Gəl bir anam kimi yapış əlimdən. Axı bir-birimizin hər şeyi idik. Atan əvəziydim , qardaşın idim. Gör necə məsumca arzular vardı Mən sənin gələcək yoldaşın idim. Sən heç nə bilmirsən heç nə görmürsən. Bilmirsən göz yaşın qurutmaq nədir. Dəlitək illərcə səssiz sevdiyin adamın üz gözün unutmaq nədir. Sağ ikən sevgiyə yas tutmaq nədir…

Sənə ehtiyacım var Gülməyimə baxma mənim, İçimdə ağrım acım var. Gəl gözlərinlə gör,sənə, Gör necə ehtiyacım var. Bu gecə də, sənsiz keçir. Bu gecə də soyuq yataq. Sanki cəhənnəmdi vallah, Üstümə gəlir ev otaq. Dünəndən qalan çaxırla Yuxuya bu gün gedirəm. Bəlkə yuxularma gəldin, Gör nəyə ümid edirəm. Bəxtim də qaradır mənim, Vallah başım da bəlalı Üstəlik sənin yoxluğun Biraz da edib havalı. Bu elə bir lənətdir ki, Ağuşuna alıb məni. Sadəcə bunu bil yetər, Kimsə əvəz etmir səni. Sən gedəndən ta bu günə, əllərim də qalıb yetim . sənin adınla böyüyür, küçədən tapdığım itim. O da biraz hürür mənə, Halıma danlayır məni. Bir it qədər də olmadın, Sən yox, o anlayır məni. Amma yenə də doğmasan, Yenə də əzizsən mənə. Bir bilsən ki, nə qədərdir, Bu gün ehtiyacım sənə..

Xatirən   Ay ifritə yenə sənin xəyalın , Məni o ötən illərə çağırdı. İlk görüşmüz gəldi yenə ağlıma Tələbəydik, narın yağış yağırdı.   Sənin əynində çəhrayı bir köynək, Mənim də əynimdə dəri gödəkçə . Atam anam, bacım qardaşım idin, Yetim qaldım sən də çıxıb gedincə. Yadına sal mənlə olan anları. Öpüşürdük polis bizi saxladı. Mən sənin sərxoşun olmuşdum deyə, Polis mənim üz-gözümü qoxladı.   Elə bildi içkiliyik sərxoşuq Biraz hədələdi bizim ikmizi . Atışıb on manat verdik polisə. Uzaqlaşdı rahat buraxdı bizi.   Sən dənizə mən də sənə baxırdım . Ara bir də öpürdüm əllərdindən. Nə tez unutdun məni sən a qancıq? Adım bir vaxt düşməzdi dillərindən.   İndi o polis saxlayan yerdəyəm. Yenə də xəyalın məni çağırdı. Yadına sal ötüb keçən anları. Bakı. Yaz axşamı, yağış yağırdı.