Yarımallah. 4-cü hissə

Əslində Stiv nəinki dinə, heç allaha da inanmırdı. Hətta o dərəcəd inamsız biri idi ki, Allahın varlığı və yoxluğu haqqında danışmağı belə artıq vaxt itkisi hesab edirdi. Yalnız ömründə bir dəfə o Allahın varlığını qəbul etmişdi. O da həyat yoldaşı və körpə qızını itirdiyi zaman. Həkimlər yoldaşını və qızını xilas edə bilmədiklərini deyəndən sonra əməliyyat otağına girib o qədər ağlamışdı ki, gözündən axan yaşlarla burnundan axan selik bir birinə qarışmışdı. Elə həmin o selikli üzünü yuxarı tutub İlahi nədən ? Niyə onları məndən aldın? Nədən axı ? deyə-deyə hıçqırtıyla ağlayırdı. Ağlamaqdan gözündəki yaşı  qurusa da ,içindəki yanğısı keçməmişdi. Bu itki ona o qədər pis təsir etmişdi ki, həmin gün azı on dəfə İlahi varsansa özünü , yoxsansa sözünü sikəcəm, əgər Qiyamət olsa qarşımda diz çöküb yalvaracaqsaaaaaan , üzünə tüpürəcəm üzünəəəə deyərək yumruqlarını yerə çırpırdı. Daha sonra isə dəlicəsinə gülməyə başlamışdı. Ha ha ha haaa .. bəndə tanrı ilə cinsi əlaqəyə girəcək, bəndə tanrının üzünə tüpərəcək deyə-deyə öz sözlərinə gülürdü. Ey xəstəxana əhliiii, ey xəstələrin yaxınlarııı, ey duaaa edənlər !!! Tanrınızı altıma salacaaaaam deyə-deyə qışqıraraq gülürdü. Elə bu an Stivin gözləri əməliyyat masasının yanındakı siyirməli şkafin üstündəki metal qabda körpə qızının qopmuş qıçlarına sataşmışdı. Üzündəki dəli gülüşün yerini anlatılması mümkün olmayan bir mimika almışdı. Yəqinki  övladının qopmuş körpə qıçını əlinə alıb bağrına basan atanın o ankı hissləri , mimikaları , çəkdikləri indi hamınızın gözündə canlanır. Daha sonra həyat yoldaşının cırılmış üzü , qançır bədəni və qızının masadan azacıq aşağı salannan qızıl saçı... Stiv ağlamaq istəyirdi amma bacarmırdı. İçi göynəyirdi amma ağlaya bilmirdi həmin an. O üzdən az qala boğazı yırtılana qədər bağırmışdı. Yalnız taqətsiz ,kənarda bir divara söykənib, dizlərini qucaqlayıb , oturduğu yerdə dala-qabağa yellənərkən tibb bacılarından biri ona su gətirib verəndə özünə gələn Stiv qalxıb otaqdan çıxarkən qəzəblə göyə baxıb qapını çırpıb getmişdi. Sözləri bitən atanın son üsyanı idi o baxışlar.

Əslində Stiv özlüyündə haqlı idi. 2016-cı ilin oktyabrında Nyu-Yorkun mərkəzində müsəlman terrorist üstünə bomba bağlayıb , qırmızı işıqda duran avtomobillərin arasında yaxasını açıb Allahu Əkbər, La İlahə İlləllah deyib özünü partlatmaq istəyərkən bunu görənlərdən biri tez avtomobilini geri döndərib sürətlə geriyə doğru sürmüşdü. Həmin an da Stivin arvadı Elli Harldson qızı Cessini bağçadan götürüb öz şəxsi avtomobilləri ilə yan paralel küçədən geri dönərkən , döngədən çıxan həmin adam öz avtomobilini yüksək sürətlə Ellinin sürdüyü avtomobilə yandan çırpıb əks yola çıxarmış və qarşıdan gələn avtobus da Elli və Cessinin içində olduğu avtomobilin üstünə çıxmışdı.

Beləcə Stiv dəfndən sonra özünə qapanmış, yalnız dostu Martinin  qətiyyətli sözlərindən sonra yenidən özünü toparlayıb ekspedissiyaya başçılıq etməyi öhdəsinə götürmüşdü. İndi isə o artıq özü bir tanrı idi və bütün kənd onun ayaqlarını öpüb səcdə edirdi.

Stiv bir anlıq fikrə gedib yaşadığı o dəhşətli anları gözləri önündə canlandırdıqdan sonra öz-özünə , madam ki, siz məni Allah kimi qəbul etmisiz , o zaman bilinki mən o kitablardakı Allah kimi oğraş , alçaq, biganə və qəddar olan deyiləm, sizə hər şeyi öyrədib , sizi ədalətlə idarə edəcəm deyərək cibindən bir siqaret çıxarıb yandıraraq daşın üstünə oturdu. Elə bu an Martin zarafatyana əlini sinəsinə qoyub amiranə təbəssümlə Stivə yaxınlaşıb, azacıq əyilib təzim etdikdən sonra dedi:

-İlahi biz dəhşət acımışıq. Səhər saat 5-də Bağdadda yediymizin üstündəyik. Nə əmr edirsiz?

Stiv başını qaldırıb Martinə baxaraq gülümsəyərək cavab verdi:

-Tanrı sizin üçün o boyda öküzü öldürdü. Soyun, kəsin, bişirin və yeyək .

Bütün kənd yerdə oturub bu qəribə adamların nə etdiklərinə diqqətlə baxırdı. Bir tərəfdə kənd camaatı oturmuşdu, digər tərəfdə isə bu qəribə adamlar. Əksində hər iki tərəf bir-birini maraqla izləyirdi. Fərq onda idiki, bu qəribə adamlar nəzakətlə , üst paleolitin adamları isə qorxu ilə izləyirdi.

Stiv ayağa qalxıb , Cozef və bədəncə dolu olan Maksı da çağırıb Martinin yanına öküzü bişirməkçün getdi. Martin demək olar ki, əsl silah dükanı idi. çantasında növ-bə-növ  bıçaqlar vardı. Çantadan ən iri bıçağı götürüb öküzün başın kəsib , səliqəli ilə dərisin üzdülər. Daha sonra isə içalatın çıxarıb yaşıl otların üstünə töküb lazımı yerləri götürüb asta-asta öküzü kəsib doğradılar. Stiv yanındakılara, dostlar gəlin bununun ətindən kabab çəkib hamıya paylayaq , qoy ağızları dada gəlsin deyib daha şövqlə doğramağa başladı. Kömək lazım olduğu üçün Martin qadınları və Neytonu da çağırıb onlara göstərdiyi ölçüdə çubuqlar tapmağı tapşırdı.

Artıq hava qaralana yaxın kəndi ləzzətli kabab ətri bürümüşdü. Stiv o iri cüssəli kəndlini çağırıb əli ilə kənara ayırıb qoyduğu çubuqları kəndə verməyi tapşırdı. Cüssəli adam heç nə anlamırdı deyə qorxaraq təzim edirdi. Stiv əl işarələriylə çətinliklə onu başa saldıqdan sonra adam yanına bir neçə az yaşlını çağırıb kababı kəndə payladı. Elə bu an Lola da çöldən dərdiyi reyhan və nanələri də yuyub gətirib çatanın üstünə qoydu. Kənd camaatı əllərində ətlə durub bu qəribə adamları izləyirdi. Gəlmələrin kababı reyhan və nanə ilə yediyini görüb bir şey anlamasalar da onlar da əllərini yerə atıb ovuclarına gələn otu ələfi qoparıb yeməyə başladılar. Necə də olsa tanrı kimi yemək onlar üçün fəxr  olsa da yerdəki yabanı otlar dəhşət  acı olduğu üçün üzlərini turşudub çətinliklər yeyirdilər. Bunu görən Stiv əli ilə onlara nə qədər olmaz desə də camaat anlamadığına görə məcbur qalıb uca səslə qışqırıb dayanın dedi. Əli ilə yerdən bir çəngə ot götürüb camaata  tərəf uzadıb sonra ovcundan yerə tökərək əli onlara siz də tökün deyə sərt şəkildə işarə etdi. Camaat hamısı qorxa-qorxa otu əllərindən yerə töküb təzim edib kabablarını yeməyə davam etdilər. Kənd camaatı hamılıqla , yəqin bu tanrıların yeməyidir , bizə otla yemək qadağandır deyə düşünürdü. Hətta başı bir az çox işləyənlər düşünürdü ki yəqin bu qəribə adamların ağzı fərqlidir. Yoxsa bu acı otları necə yeyərdilər?

Stiv kababı yedikdən sonra ocağa və odun yanından ayrılmayan qadınlara baxaraq yanındakılara dedi :

-görürsüzmü? Anaxaqanlığındayıq. Bu qadınlar ocağı qoruyur. Qoymurlar ocaq sönsün. Bəlkə də yüz ildir bu ocaq buradadır.

Elədir,  Ona görə də üzləri his-pas içindədir deyərək numizmatik Con da ilk dəfə ağzını açdı. Hələ də nə olduğunu anlamayan , daha doğrusu heç cürə ağlına sala bilməyən Əli ibn Huseyn isə kababı yeyə-yeyə birdən dəli kimi yerindən qalxıb üzünü Stivə tutaraq , Siz axı xristiansız, öküzü qibləyə tutmadan bismillahsız kəsdiz, mən isə müsəlmanam, mənə bu qadağandır deyib qaşqabağla baxdı. Stiv isə olduqca mehriban formada , Əlinin ac qalmaması üçün yalandan , narahat olma Cozef sənə görə üzü qibləyə kəsdi öküzü özü də bismillah da dediki sən rahat yeyəsən deyə cavab verib üzünü Cozefə tutub , elə deyilmi Cozeff ?-deyib soruşdu. Cozef isə əlindəki kababı ağzına salıb çeynəyə-çeynəyə :

-Əlbəttə. Mən Qiblənin olduğu tərəfə çevirdim öküzün başın. Amma nəzərə alın ki, hələ Qiblə yoxdur, inşa edilməyib deyərək yalandan təsdiq etdi. Əli isə sakitləşib yəqin düzdür deyib özünə təskinlik verərək kababı yeməyə davam etdi.

Birazdan gecə düşəcəkdi deyə gəlmələrin ilk işi özlərinə sığınacaq hazırlamaq idi. Kəndin yuxarısındakı təpənin üstü bunun üçün ən münasib yer idi deyə hamı yeməyini bitirəndən sonra oraya getdi. Kişilər meşəyə gedib lazımı qədər ağaç gətirdikdən sonra asta-asta hamı bir nəfər kimi sığınacağı tikməyə başladı. Təxminən 5x5 metrlik yerdə 4 iri ağac parçasın kənarlara basdırıb nazik budaqlarla da aranı doldurmağa başladılar. Sığınacağın üstün də eyni qaydada budaqlarla bağlayıb üstünə uzun yarpaqları doldurub balaca daşlar da qoydular ki, külək aparmasın. Sığınacağın için isə yumşaq olsun deyə yerə ilk öncə çoxlu ot töküb, daha sonra isə üstünə o uzun yarpaqlardan yığdılar. Artıq göyə ulduzlar görünəndə sığınacaq hazır idi. Stiv hələ də oturub qalan kənd camaatının yanına gəlib onlara öz dilində təşəkkür edib əli ilə evlərinə getmələrini bildirib özü təpəyə doğru getdi. Bu onların ilk gecəsi idi. hamısı yorqun və halsız olduğu üçün tezliklə yuxuya getdi.

Səhər açılanda ilk öncə Neytonla Con oyanıb çölə çıxanda gördülər ki , Əli təpənin aşağısında namaz qılır. Öküzün başı kəsilən meşəyə tərəf dayanıb ərəbcə nəsə sözlər deyib əyilib dururdu. Təxminən yarım saat sonra Neyton , birdən kənd camaatının onlara tərəf gəldiyini görüb tez sığınacağa girib hamını oyatdı. Bir azdan hamı hazırlaşıb çölə çıxanda gördülər ki kənd camaatı hərəsi əllərində bir şeylə təpənin aşağısında dayanıb. İlk öncə başçı ana , ilk səcdə edən kök qadın əlində ölü bir it cəsədi ilə təpəyə qalxıb Stivin qabağında təzim edib ,cəsədi ehtiramla yerə qoyduqdan sonra camaat da eynən onun kimi yuxarı qalxıb, gətirdikləri it, pişik, toyuq, tülkü cəsədlərini,  meyvələri və yerdə yabanı bitən müxtəlif otları ehtiramla təzim edib yerə qoyub aşağı düşüb gəlmələrə baxırdılar. Kənd camaatı əllərinə keçən hər canlını yediyi üçün elə bilirdi ki bu gəlmələr də eynən onlar kimidir. Gəlmələrin hamısı bu mənzərədən , xüsusən də ölü it və pişiklərin cəsədlərindən iyrənsə də Stiv də öz növbəsində ehtiramla onlara təşəkkür edib gülümsündü. Elə bu an Neyton Stivə dedi:

-deyəsən bunların dilin anlayıram. Prototürk dilinə oxşayır. Konkret dil quruluşları türk dilinə çox oxşardı.

Elə isə şumeroloq Lili və ölü dillər üzrə mütəxəssis Elvislə danış və ortaq dili tapıb xəbər edin ki onlarla danışığa keçək, deyən Stiv özü də aşağı düşüb kök qadının yanına gəldi. Neyton, Elvis və Lili də onlara yaxınlaşıb qadına öz dillərində müxtəlif suallar verməyə başladı ki , qadın danışdıqca onun dilini anlasınlar , üzə çıxarsınlar. Adın nədir? Bura haradır? Siz kimsiz ? ətrafda kimlər var kimi suallara qadın öz dilində nə isə danışa danışa cavab verəndə Lili sevincək halda Stivin qulağına pıçıldadı:

-əski şumercədir. Anlayıram bunları.

O zaman başla deyib Stiv, Liliyə əli ilə önə keçməyi işarə etdi.

Lili qorxa-qorxa sakitcə şumercə bir iki söz dedi. Onun dediyi salam necəsiz sözlərini eşidən kənd kök qadının sevincdən gözləri parladı və bir daha təzim edərək, tanrılar bizim kimi danışır deyib kənd camaatına səsləndi deyə  hamı yenidən təzim etdi. Artıq bir neçə dəqiqdən sonra qadın özləri haqqında olan bütün məlumatları vermişdi. Stiv , Lili və kök qadın asta-asta addımlayaraq söhbət edərdək həmin ana da özünü təqdim etdi. Onun adı Böyük ana idi. Böyük ana söhbət əsnasında gətirdikləri qurbanları bəyənib bəyənmədiklərini Stivdən soruşdu. Lilinin köməkliyi ilə Stiv ona təşəkkür edəndə Böyük ana dedi:

-Biz daha başqasına qurban aparan deyilik, ancaq, sizə verəcik.

Stiv qadından başqa kimə qurban verdiklərini soruşanda qadın əli ilə dağın aşağısında görünən mağaranı göstərib oradakı qadına qurban apardıqlarını bildirdi. Bu Stivə də maraqlı idi. o qadın kimdir ki, bunlar ona təzim edir, qurban aparır. O yMartin isə bəlkə bir kofe içib gedək deyərək yenə də adəti üzrə zarafat etdi. Gəlmələr bulaqda əl-üzlərni yuyub , axşamdan qalma kababları yeyərək hazırlaşıb dağa doğru hərəkət etməyə başladılar. Təxminən min metrlik məsafədə olan mağaraya doğru gedərkən birdən Stivin qabağına balaca bir küçük çıxdı. Olduqca şirin bir görünüşü vardı. Stiv küçüyü qucağına alıb Martinə baxaraq, Martin yeni dostuma sənin adını verirəm  deyərək zarafat etdi. Martin də öz növbəsində, sən vəfasızsan, balaca Martini görən kimi məni unutacaqsan deyib gülərək cavab verdi. Gəlmələr bir-birilə zarafat edib gülərək mağaraya gedəndə Əli də öz-özünə düşünürdü ki, axı it haramdı bunlar niyə qucaqlayır iti? Sonra da mənimlə görüşür. Beləcə bir neçə dəqiqədən sonra Stivgil mağaraya çatdı. Mağaranın girişi enli olsa da , içəri doğru getikcə daralırdı. Bu dar keçiddən ancaq bir adam keçə bilərdi deyə hamı Stivin arxasıyca keçib mağaraya daxil oldular. Mağaranın kənarında qəribə düzümlü daşlar, divarlarda qəribə cizgilər ortada balaca ocaq və ocağın yanında azyaşlı qız vardı. Mağaranın ən yuxarısında isə bir qadın yarı çılpaq halda bardaş qurmuş şəkildə , saçını üzünə töküb oturmuşdu. Sarı saçları olduqca kirli və pırtlaşıq olan bu qadının bədəninə baxaraq təxminən 25-30 yaşlı biri olduğunu demək olardı. Həm də bədəni digər qadınlara nisbətən daha az seyrək tüklü idi və hardasa 40-50 kilodan çox çəkisi olmazdı.  qadın yerindən tərpənmədən oturmuşdu. Stiv əlində tutduğu küçüyü  sığallayaraq astaca qadına yaxınlaşdı. 8 nəfər də sakitcə az aralıda durub izləyirdi. Ocağın yanındakı azyaşlı qız uşağı da maraq və qorxuyla  bu qəribə adamlara xüsusən də Stivə baxırdı. Əlləri dizləri üstündə olan qadının uzun
, kirlin dırnaqları qorxunc caynağa bənzəyirdi deyə Stiv ehtiyatla qadına yaxınlaşıb sakit səslə Salam verdi. Qadın bir anda bu anlaşılmaz sözü eşidib ani hərəkətlə saçını arxaya edib Stivə baxdanda Stiv sanki buz kəsmiş adamlar kimi yerində donub qaldı. Bu o idi.. düz  üç aydır yuxularında gördüyü qadın idi. heyrətindən yerində donub qalan Stivin əlləri,ayaqları boşalmışdı. Bunu aralıda duran adamlar da açıq aydın görürdü. Elə bu an qadın yerindən qalxıb əsəblə Stivə baxaraq küçüyü tez onun əlindən qapıb bir hərəkətlə uzun dırnaqlarını küçüyün boğazına salıb cıraraq ocağın kənarında qıza atıb öz yerində oturdu. Kənarda duran səkkiz nəfər dəhşətlə bu mənzərəyə baxsa da, Stiv bu qadını yenə də sakitcə heyrət dolu baxışlarla izləyirdi. Bu necə ola bilərdi axı? Yuxularında gördüyü qadın müasir geyimli idi, amma, bu keçmişin vəhşi adamı. Saçları sarı, gözləri mavi olsa da, bu əsl vəhşi mağara qadını idi. Stiv güclə özünü toparlayıb Martinə baxaraq dedi:
-Martin bu həmin qadındır. Sənə danışdığım o yuxularımdakı qadındır.

Martin heç cavab vermədən çölə çıxdı. Ardıyca qalanları da çıxsa da Stiv o qadının qarşısında dayanıb durmuşdu. Gözlərini ayırmadan qadına baxırdı. əslində qadın da eynisin edirdi. Amma oturaq vəziyyətdə. Qadının maraq dolu baxışlarını hiss edən Stiv onunla söhbət üçün çölə çıxan Lilini çağırmaqdan ötrü geriyə çevrilib uca səslə Liliiii gəl tərcümə elə demək istəyəndə qadın səsdən diksinib əlini uzadıb yanındakı daşı götürüb düz Stivin başına çırpdı. Lili içəri girəndə isə Stivin yerdə qan içində uzandığını görüb qorxudan dəli kimi Martiiiiiiiiiiiiin  deyib çığırdı. Qadın getdikcə əsəbləşmişdi. əlinə keçən daşları içəri girənlərə atırdı ki kimsə yaxına gəlməsin. Bu işdə ona ocağın yanında duran qız da yardım etsə də, Martin cəld şəkildə irəli cumub tez qadını arxadan qucaqlayıb əllərindən tutaraq divara sıxıb boğmağa başladı. Getdikcə qadının  müqaviməti zəiflərdi, əlləri boşalırdı.