Yarımallah ilk hissə

İlk dəfə deyildi ki, Stiv Harldson doğum günün tək qeyd edirdi. Amma bu gözəl may səhəri Stivin 30 yaşının tamam olduğu gün sanki ölüm günü kimi bir şey idi. Yeddi ay öncə gənc arvadını və körpə qızını yol qəzasında itirən Stiv səhər 11-ə işləmiş sanki başına dəyən ağır zərbədən gözləri qaralan adamlar kimi yuxudan qalxıb əynini geyinməmiş soyuducuya yaxınlaşıb , qutunun dibində qalan yarım stəkanlıq meyvə şirəsin stəkana süzmədən başına çəkərək pəncərəyə yaxınlaşdı. Pəncərəni açıb çöldəki təmiz havanı içinə çəkmək əvəzinə siqaret yandırıb elə təzəcə çəkməyə başlamışdı ki birdən qapı zəngi çalındı. Çox güman ki poçtalyondur deyərək qapıya yaxınlaşıb açdı. Doğrudan da gələn poçtalyon idi. Axı ailəsini itirdikdən sonra onun qapısını kimsə açmırdı. Hamını acılayıb özündən ayrı salmışdı. Lüt olduğu üçün qapını azacıq aralayıb poçtalyondan zərfi alıb qapını bağladı. Arxeoloqlar birliyindən gəlmişdi bu zərf. Yenəəəə ? deyərək zərfi açmadan bir kənara tullayıb siqaretini evin içində çəkə-çəkə heç bir məşğuliyyət tapmadığı üçün yenidən yatmağa qərar verdi. Siqaretin kötütün stolun üstündəki külqabıya atıb yenidən yatağa uzanıb yatdı.

Son üç ayda yuxularında ailəsini görmək eşqiylə yatan Stiv bir dəfə də olsun istəyinə çata bilmirdi. Bunun üçün az qala səhərədək ailəsinin qızının şəkillərinə baxıb ağlayaraq tanrını söyən Stiv  əvəzində düz üç aydır ki, tanımadığı yad qadını görürdü. Sarışın , mavi gözlü qadın  yuxularında əlini ona tərəf uzadaraq Stiiiiv məni xilas et deyə yalvarırdı.  Bu dəfə də eyni yuxunu görürdü. Yenidən döyülən qapının səsinə oyanan Stiv əsəblə nə lazımdı deyə bağırıb , xalatı əyninə keçirib qapıya yaxınlaşdı.  Gələn onun yaxın dostu Martin Tayler idi. Martinin 33 yaşı vardı. Gənc olmasına baxmayaraq o da savadlı və tanınmış antropoloqlardan biri idi. Stivlə birlikdə bir neçə arxeoloji qazıntılarda olmuş və zaman-zaman yaxın dosta çevrilmişdilər. Martin onu acılayacağını bildiyi üçün Stivi qabaqlayıb siqaretin harda olduğunu soruşaraq əlindəki hədiyyə bağlamasını ona adi bir əşya kimi uzadaraq doğum günün mübarək məzar adamı deyib siqareti yandırıb sanki öz evindəymiş kimi rahat gəzişməyə başladı. Gəzə-gəzə , bilirəm  Elli və qızın Cesi üçün darıxırsan yas saxlayırsan ,amma, bu gün burada özünə zülm edirsən. Biz İraqda İlahə İnannanın  məzarı olan böyük bir məqbərə tapmışıq. Sənə ehtiyacımız var. Burada cüzamlılar kimi çürümək əvəzinə gəl bəşəriyyətə yardım et. Orada da müharibə var. Məqbərəni tədqiq edək sonra get İŞİDlə döyüş , alınsa öl, gəbər və ailənə qovuş. Bilki ailən səni bu halda görsəydi onlar üzüləcəkdi. Qısa fasilədən sonra Stiv soruşdu: Nə zaman gedirsiz ?

-         Sabah.

Nə qədər verirlər ?

-         Azı yüz min .

Yaxşı sabah məni götürün evdən, maşınım yoxdur hava limanına gəlməyə. İndi isə hazırlaşım.

          Martin sağollaşıb gedəndən sonra Stiv bəlkə də son üç ayda ilk dəfə güzgü önünə keçib özünə baxdı. Üzünü saqqal basmış, gözləri çuxura düşmüşdü. Amma bədəni həminki idi. Çünki illərlə idmanla məşğul olmuş və sağlam həyat sürmüşdü. Bu bir neçə ay onu belə asan yıxa bilməzdi.

          Çimib üzünü qırxandan sonra İraqa getməkçün ilk öncə sənədlərini hazırlayıb daha sonra çantasını yığmağa başladı. İlk öncə ailəsi ilə birlikdə çəkdiyi son fotosunu çantanın ön cibinə qoydu. Daha sonra isə enerji ilə işləyən üz qırxan maşınını , kitabça və bir neçə qələm o cümlədən bir neçə dəst paltar ,  yuyunmaq üçün vasitələr, qurulanmaq üçün dəsmal , bir neçə tarixi ensiklopediya ve arxeologiyaya aid olan kitablar, fotoaparat və xırda lazımlı əşyalarını çantasına yığıb səhəri gözləməyə başladı. Aylardır evindən kənara çıxmayan Stiv ilk dəfəydi evdən getmək üçün səbrsizlənirdi. Bəlkə də ailəsinə qovuşacağını ümid etdiyi üçün belə idi. çünki İraqda savaş gedirdi.

          Səhər tezdən Stivin qapısı döyüləndə o artıq hazır vəziyyətdə Martini gözləyirdi. Martin Stivə baxıb dedi : Səni yenidən iş başında görmək həqiqəqət gözəldir. Yenə iki dost tarixə adımızı yazdıracıq.

-         Hələ dur. Işin yox pilləkənlərin başındayıq deyə gülümsənərək Stiv qapını bağlayıb , açarları qapının ağzındakı gül qabının altına qoyub  Martinlə birlikdə pillələri enərək maşına doğru yol aldı.

Saat 7 tamamda hava limanına çatan Stiv gözləmə zalındakı köhnə iş yoldaşlarını gördü. əfsanəvi heyət yenidən bir arada idi. dünyanın ən güclü arxeoloqları, numizmatikləri, heraldikləri, dilçiləri, etnoqrafları hamısı burada idi. Stiv bir-bir onlarla görüşəndə özü də üzündəki təbəssümü hiss etməyə başladı. Axı bu insanların hamısı Stivə az qala tanrı kimi baxırdı. Təkcə onun savadına və bacarığına görə deyil , insanlığına ləyaqətinə , mərdliyinə görə hamı ona heyran idi. Stiv ailəsinin yoxluğundan sonra ilk dəfəydi ki, lazımlı olmağın həzzin anlayırdı. Sevilməyin gərəkliliyin qürurunu yaşayırdı.

 Saat 5-ə işləmiş artıq təyyarə Bağdad hava limanında eniş etməyə hazırlaşırdı. Stiv qarşıda onu möcüzələr gözlədiyinə həddən artıq inandığı üçün bu qanlı İraq torpağına ayaq basmaq üçün hamıdan tez can atırdı. Amma o bilmirdi ki, həyatının əsl gerçəkliyi onu məhz burada qarşılayacaqdı...

                                               

Bağdad hava limanına ayaq basan kimi Stiv o isti bürkülü havanı yasəmən ətri kimi ciyərlərinə çəkib qarşısına çıxan hər bir ərəbə gülər üzlə Assalamu, Yallah deyə-deyə onları gözləyən avtobusa tərəf sevincək irəliləyirdi. Bir saatdan sonra onlar artıq əvvəlcədən qalmaq üçün ayrılmış otelə yerləşib İraq xalqı haqqında ingilis dilində olan bukletləri oxuya-oxuya istirahət edirdilər.

 Axşam tərəfi Stivlə Martin Bağdadın mərkəzindəki Old City kafesinə getdilər.  Bu kafeyə adətən xaricilər , əsasən türklər gələrdi. Çünki bu boyda şəhərdə yeganə kafe idiki burada spirtli içkilər satılırdı. Kafenin həyətində ona yaxın xurma ağacı vardı. Ağacların altında sərin bir yerə masalarını çəkib sifarişlərini verdikdən sonra Stiv sözə başladı:

Sabah qazıntıya başlayırıq eləmi ?

-Hamilə qadınlar kimi nə tələsirsən? Dünən az qala düşmən kimi qarşılayırdın məni. İndi nə oldu ? Martin gülə-gülə soruşdu.

Bilirsənmi Martin 3 aydır ailəmi yuxumda belə görə bilmirəm. əvəzində düz üç aydır ki bir qadın gəlir yuxularıma. Məndən yardım istəyir hər dəfə. Əslində mənə elə gəlir ki , o qadın hansısa Amerikalı və ya Avropalı bir qadındır bəlkə də İŞİDin əlindədir.  O üzdən gəlmişəm. Bəlkə onu tapa bildim , yardım edə bildim.

Martin Stivə baxıb başın bulayaraq həminki xəyalpərəst ,öz dünyası olan oğlansan , heç dəyişməmisən, biraz böyü deyərək ofisiantın gətirdiyi sərin viskini başına çəkib mən səni bəşəriyyətə yardım etmək üçün gətirmişəm sən isə bir qadını düşünürsən sözlərin də əlavə etdi.

Sən nə bilirsən ? Bəlkə də o qadın həqiqətdir. Yoxsa 3 ay niyə yuxularıma gəlsinki deyərək Stiv də qarşısındakı viskini içib bir siqaret yandırdı.

Stiv həqiqətən də xəyalpərəst insan idi. bəzən tək qalanda həzin musiqi sədaları altında elə xəyallar qururdu ki, normalda özü də bu xəyallara gülərdi. Gah Donald Trampın kürəkəni olurdu, gah BMT-nin baş katibi olurdu, gah NATO-nun generalı , gah da bir neçə növ üzrə olimpiya çempionu olurdu. Hətta bir dəfə Ümumdünya dövlətini qurub yer üzərində əsl cənnət də yaratmışdı xəyallarında. İndi isə viskini içə-içə yuxularındakı qadını xilas etməkçün İraqdakı ABŞ hərbi qüvvələrinin quru qoşunları komandiri idi və terroristləri qıra-qıra qadını xilas da etmişdi, hətta iki güllə yarası alsa da qadının qarşısında ağrıların biruzə verməyib filmlərdəki qəhrəmanlar kimi sərt üz cizgiləri ilə “qorxmayın siz artıq azadsız” deyirdi. Onu xəyallardan oyandıran Martinin  səsi oldu. Qalx gedək daha. Yatıb dincələk ki səhər tezdən iş başında olacıq. Buralarda günorta istidən işləmək olmur  deyib hesabı ödəyib qalxdılar.

Sübh azanı veriləndə elmi heyət artıq iş başında idi. Çadırlar qurulmuş, qazıntı üçün fəhlələr də gəlmişdi. Bir neçə dəqiqədən sonra Stiv təpənin ətrafın gəzərək ayaqla yoxladıqdan sonra qazıntının məhz şimal istiqamətindən başlamasını bildirdi. Çünki şimal istiqamətində təpə kiçilirdi. Çox güman bura ya məqbərinin girişi ya da uçmuş tərəfi idi. Fəhlələr ərəb olduğu üçün Bismillah deyib əllərindəki beli torpaqa basdılar. Demək olar ki bu fəhlələrin hamısı müharibənin xüsusən də qaniçən Səddam Huseynin qurbanları idilər. əksəriyyəti də bu qazıntıya pula görə yox, xaricilərin olduğuna görə gəlmişdi. Az qala hamısı sarışın amerika qadınlarının xəyalını qurmuşdu. Qısa şort və yubkada ağ baldırları olan xarici qadınların xəyalı onları bu qazıntıya gətirmişdi. Aralarında Əli ibn Huseyn hamıdan fərqlənirdi. Olduqca dindar və savadlı (az-maz ingiliscə bildiyi üçün ) kimi görünsə də əslində o da gözləri ilə qısa donlu xarici qadın axtarırdı. əfsus ki arxeoloji qazıntıya gələn qadınlar- Lola, Mikaella, Culiya, Lili və Cenifer hamısı şalvar geymişdi. Yəqin sabah qısa geyərlər ümidiylə fəhlələr yeri qazır və bir-birləri ilə ərəbcə danışaraq xaricilərin onları istismar etməsindən, bunların hamsının  Mason olmasından danışaraq hətta ara bir onları söyürdü də. Yanlarındakı tərcüməçinin ərəb olduğuna görə gəlmələrin ərəb dili bilməməsindən qüdrətlənib Nasir ibn Malik adlı fəhlə isə ağız dolusu onları söyəndə birdən dilçi alim Neyton Ştars ərəbcə cavab verdi: bizə demişdilər İraqlılar mehriban qonaqpərvər xalqdır, siz həqiqətənmi iraqlısız ? Demək olar ki ərəblərin hamısı pərt olmuşdu. Bircə Əli ibn Huseyn söymədiyinə görə fəxrlə ingiliscə donquldandı ki bunların hamısı imansızlıqdandır. Bizim dinimizdə söyüş haramdır. Bu əclaflar həqiqi islamı bilsəydilər indi siz də yəqin bizim dinimizlə maraqlanırdız. Belələridir islamı gözdən salanlar. Neyton Əliyə baxıb gülümsünərək haqlısan əziz dost deyib oradan uzaqlaşdı. Təxminən üç saatdan sonra fəhlələr çığırmağa başlayanda başda Stiv olmaqla hamısı ora qaçdı. Doğrudan da bura giriş idi. sadəcə fəhlələrdən biri səhvən daşı yerındən oynatdığına görə təxminən bir metrlik çuxur yaranmışdı və az öncə söyüş söyən Nasir də o çuxura düşmüşdü. Birazdan o çuxuru  giriş bərabərində doldurandan sonra məqbərənin içinə girmək mümkün idi. qeydləri aparandan sonra ilk öncə Stiv ,ardıyca isə bütün heyət ethtiyatla içəri girməyə başladı. Elə ilk addımdan hamı heyrət içində idi. əsas qapı üstü ləl-cəvahiratla bəzədilmiş qızıldan hazırlanmışdı. Qapını açdıqdan sonra isə Stiv əsas zala daxil oldu. Zalın divarlarında olduqca gözəl şəkillər, və mixi yazılar, sonunda isə 3 qapı daha  var idi. Ölü dillər üzrə mütəxəssis Elvis Hartli və Şumeroloq Lili Conson asta asta mixi yazıları oxuyurdular.

Olduqca qəribədir deyə Lili sözə başladı. Bu yazılarda İlahə İnanna və ya İştar adı çəkilmir. Burada 2 tanrıdan  bəhs edilir. xeyir və şər tanrılarından. Onların arasındakı savaşlardan. Bu an Elvis Lilini çağırdı. Lili bura baaax. Qapılar haqqında yazılıb burda. Gəl görüm burada İnannanın adı da var.  Lili və Stiv tez Elvisin yanına gəldilər. Lili yüksək səslə oxumağa başladı: birinci qapı İlahə İnannanın qulluqçularına aiddir. Burada ona xidmət edən sadiq nökərlər dəfn edilib. İkinci qapıda İlahə İnannanın sadiq döyüşçüləri dəfn edilib. Sonsuz aləmdə nökərlər və döyüşçülər ilahəni qoruyacaq və ona qulluq edəcək. Üçüncü qapı haqqında isə deyilirki bura girməyin. Burada insanlığın anası, xeyir ,bərəkət və sevgi tanrıçası İnanna dəfn edilib. Bu otağa girsəz gələcəyinizdən məhrum olacaq və əbədi lənətə tuş gələcəksiz...

                                               

Lilinin sözlərindən sonra araya düşən azacıq sükutu Əli ibn Huseyn adlı fəhlə pozdu. Bəlkə də həqiqətdir. Bizim dinimizdə də cadunun olduğu haqqında inam var. Hətta Qurani Kərimin  Fələq surəsində də cadugərlərdən bəhs edilir. O üzdən mən qorxuram ki bu böyük bir cadu olar və hamımız bəlaya düçar olarıq. Əlinin sözlərindən sonra digər ərəb fəhlələr və oranı mühafizə edən iki ərəb polis də çığır-bağır salaraq, yoox bu otağa girmək olmaz deyib daha da əsəbləri tarıma çəkirdilər. Hətta elmi heyətin də içində bu haqda fikir ayrılığı vardı. Amma bu fikir ayrılığı ərəblərinki kimi xürafat yox elmi əsaslara dayanırdı. Stivin köməkçisi Adam Conson sözə başladı. O vaxt Xeopsun ehramın açan arxeoloqlar oradakı zəhərli qazların təsirindən ölmüşdülər. O üzdən mən təklif edirəm ki, hazır laborantımız Kreq Devidson da burdaykən qoy analiz aparsın otağı yoxlasın əvvəlcədən daha sonra biz girək. Stiv isə köməkçisi Adama baxaraq deyəsən  bizim içəridə olduğumuzu unutmusan , zəhərli qaz olsaydı elə burada da bizi məhv edərdi deyib qətiyyətlə üçüncü qapıya-İlahə İnannanın dəfn edildiyi yazılan otağa doğru addımladı.

Qapını açmaq elə də sadə deyildi. İri qızıl lövhədən ibarət qalın bu qapını açmaq üçün müəyyən həndəsi silsiləni ardıcıl düzməli idin ki açılsın. Azı iki saat hamısı bu qapıya baxa- baxa həndəsi ardıcıllığı tapmaq istəyirdi.  Bu an Stiv fəhlələrdən birinə çadırdan onun çantasın gətirməyi tapşırdı. Bir neçə dəqiqədən sonra fəhlə qaça-qaça təngənəfəs halda çantanı gətirdi. Stiv çantadan arxeoloji və tarixi ensiklopediyaları çıxarıb biraz axtardıqdan sonra Tapdııım deyə qışqırdı. İnannanın simvolu beş güşəli ulduzdur. Qapıda da ulduzun küncləri səpələnmiş formadadır. O hissəcikləri bax tən ortadakı günəşi təsvir edən qabarıq formanın üzərində birləşdirmək lazımdı. Kimsə bunu etməyə özündə cürət tapmırdı. ərəblər caduya görə, arxeoloji qazının heyəti isə zəhərli qazlara görə. Buna görə də Stiv özü qapının üzərindəki hissəcikləri yığıb ulduzu tamamladıqdan sonra , ulduzun ortasındakı qabarıq günəşə bənzər formanı içəri sıxdı. Elə həmin an qapı azacıq açılan kimi hamısı geriyə doğru qaçdı. Ağır olduğu üçün  Stiv qapıya güc verib yetələyib tam açandan sonra əlindəki fanarla otağa baxdı. sonra isə geri çevrilib Martiin burada zəhərli qaz yoxdur gəl deyib ilk öncə Stiv çantasın götürüb otağa daxil oldu. Daha sonra isə antropoloq  Martin , etnoloq Lola,  etnoqraf Cozef, dilçi  Neyton, Əli ibn Huseyn, paleontoloq Maks Rid, şumeroloq Lili Conson və numizmatik Con Feller də otağa daxil oldu. Otaqda demək olar ki divar rəsmləri və bir iki əşyadan başqa heç nə yox idi. sadəcə sağ küncündə rəngli saxsıdan hazırlanmış iri güldan, qapının yanında bir ədəd qızıl və gümüş qatışığından hazırlanmış stul var idi. əvəzində nə bir qəbr nə də izi görünmürdü. Az qala Stiv əlləriylə hər bir divarı qarış-qarış yoxladı, yerdəki plitələri tək-tək yoxladı. Yenə də heç bir iz görünmürdü.

Stiv sakitcə bir küncdə çöküb oturaraq üzünü Martinə tutub güya biz buraya bəşərriyyətə töhvə verməyə gəlmişdik , heç ilahənin qəbri yoxdur deyib sakitcə bir siqaret çıxarıb yandırdı. Yenidən özünə təsəlli verməkçün , olsun o biri otaqlara baxarıq, bəlkə nə isə tapdıq deyib ikinci tüstünü ciyərlərinə çəkmək istəyirdi ki , elə bil otağın içində atom bombası partladı, ətrafı gözü kor edən düm ağ işıq bürüdü bir anda. Içəridəkilərin hamısı səsdən qulaqlarını tutub dəli kimi zarıyırdılar. Zalda olanlar isə bu mənzərəni görüb qorxudan çölə doğru qaçmağa başlamışdılar ki, təxminən bir dəqiqə sonra səs və işıq seli kəsildi və  ən arxada qalıb çölə çıxmağa macal tapmayanlar qorxa qorxa geriyə baxdılar. Otaqdan nə bir səs nə bir səda gəlirdi. Çöldəkilər də səsin kəsildiyini görüb asta-asta içəri girməyə başladılar. Hamısı birlikdə otağa doğru baxa-baxa sakit addımlarla yaxınlaşdı. Hamı donub qalmışdı. Otaqda kimsə yox idi. Elə bil burada heç vaxt insan olmamışdı. Kimsə nəsə deməyə cürət etmirdi. Eyni anda hər kəsi peşmanlıq və heyrət hissi bürümüşdü. Bilmirdilər Stivgili otağa buraxdıqlarına görə peşman olsunlar yoxsa bu hadisəyə görə heyrət etsinlər.

          Məqbərənin içindəkilər çaşqın halda olduqları vaxt Stivgil tam ayrı bir yerdə gözlərini açdılar. Az öncə səhranın kənarındakı təpənin altında yerləşən məqbərədə İnannanın qəbrin axtaran heyətin doqquz nəfəri yaşıl  dağlı, meşəli , çaylı bir ərazidə böyük çaşqınlıq içində donub qalmışdılar. Bura haradır? Biz bura necə gəldik? Haradan gəldik? Sualları hamının beynində dolanırdı. Bunun necə baş verdiyi haqda heç kəsin  bir mülahizəsi olmadığı bu anlarda hamı birdən sağ tərəfdən gələn səsə doğru baxdı. ormanın içindən çıxan olduqca qəribə görkəmli, əllərində uzun çubuq və daşlar olan 10-a yaxın insan bir atı meşəyə doğru qovurdu. Insanların demək olar hamısı yarı çılpaq haldardı və  yalnız aşağı ətrafları kobud şəkildə heyvan dəriləri ilə sarınmışdı. Qorxa-qorxa  Lili sözə başladı. Deyəsən biz keçmişə düşmüşük. Stiv də başı ilə təsdiqləyərək mən də elə düşünürəm atı qovmalarına görə azından Eneolitdə deyilik. Çünki insanlar eneolitdə atı əhilləşdirdi. Burada isə ona daşlayırlar, yəqin ki ovlamaq istəyirlər. Özü də silahları primitivdir. Hətta deyə bilərəm Mezolitdə də deyilik. Çünki ox və kaman yoxdur. Martin də söhbətə qatılaraq , yəqin ki Neandertaldan homo sapiensə keçid dövrüdür, çox güman üst paleolitdəyik, çünki insanların bəzilərinin qaməti dik bəzilərinin isə əyridir, bəzilərinin bədən tükləri seyrək, bəzilərininki isə coddur.

Birdən Stiv əlindəki sönmüş siqaretə baxıb az qala dəli kimi bağırdı: İçin sikim  içiiiiinnn... əgər belədirsə bəs siqaretsiz necə dözəcəm?-deyərək tez cibindəki siqaret paketin açıb dənələri saydı. Tam 11 ədəd siqareti qalmışdı. Stiv  üçün hansı dövr olması elə əhəmiyyət kəsb etmirdi. Çünki itirməyə heçnəyi yox idi. tək dərdi məhz siqaret idi.

Hamı astaca ayağa qalxdı. Stiv ətrafa baxdıqdan sonra əli ilə ormanın aşağısın göstərərək, baxın oradan tüstü çıxır, yəqin yaşayış məskənidir , gedək deyib öndən yol aldı.  Hamı sakitcə onun arxasıyca düşdü. Təxminən yarım saat dinməz söyləməz, bir kəlimə belə danışmayan 9 nəfər insan artıq yaşayış məskənin, oradakı insanları , evləri görürdü. Başlarına nə gələcəyini bilmədən , qorxu ilə hamı kəndə doğru addımlayırdı. Elə bu an etnoloq Lola Kamenski, birdən bizi öldürərlər , bəlkə bunlar adamyeyəndi deyib qorxa-qorxa sual verəndə Martin əlini belinə atıb, kəmərinin altından rus istehsalı olan Makarov tapancasını çıxarıb, 10 gülləsi də var, bayaq məqbərədəki polis stolun üstündə unutmuşdu deyə götürdümki qaytarım,amma, qismət olmadı deyib gülə-gülə Lolaya təskinlik verməyə başladı ki, qorxma Martin səni qoruyacaq. Silahı görən kimi Stiv o an tapancanı ani hərəkətlə Martinin əlindən qapdı. Ver bura, birdən kiməsə atəş açıb qan tökərsən deyib silahı öz belinə qoydu.

Artıq kənddəki insanlar da bu 9 nəfəri görmüşdü. Asta-asta kənddə kim vardısa hamısı bir yerə toplaşdı. Oradakı insanların çoxalmağını Stivgil də açıq-aydın görürdü. Çarə yox idi. Getməli idilər. Təxminən on dəqiqədən sonra Stivgil kəndə daxil oldu.  Ətrafda taxta və qamışdan hörülüb palçıq və təzəklə suvanmış səliqəsiz evlər, evlərin arasında tam mərkəzdə iri bir ocaq, ocaqın ətrafında üç nəfər yaşlı qadın, onlardan sonra isə boş meydançada təxminən yüzdən bir qədər artıq kənd sakini. Demək olar ki hamısı yarı çılpaq idi. Bəzilərinin üzləri şimpanzenin üzündən qətiyyən fərqlənmirdi. Hamının üzü tüklüydü. Qadınların kirli döşləri, qoltuqlarındakı və qıçlarındakı tüklər isə olduqca murdar mənzərə yaradırdı. İnsanlara yaxınlaşdıqca kəskin baş gicəlləndirən qoxu radikalcasına hamının burnun işğal edirdi. Bu yarı çılpaq tüklü adamlar elə bil ömürlərində bir dəfə də olsa çimmək bir yana, heç yağış altında da islanmamışdılar.

Bütün bunlara baxmayaraq Stiv  öndə duran iri cüssəli , əlində uzun dəyənək tutan dik qamətli insana ehtiramla salam verib əlin uzatdı. Elə bu an həmin o hamıdan hündür hamıdan cüssəli olan adam dəlicəsinə bağıraraq əlindəki dəyənəyi havaya qaldırdı. Ardıyca kənddəki bütün kişilər və yeniyetmələr də əllərinə daş və dəyənək götürüb bağırmağa başladılar. Asta-asta o cüssəli adamın arxasıyca Stivin üzərinə yeriyərkən elə bu an  təxminən yüz metr aralıdan  iri  bir vəhşi öküz sürüsü kəndə doğru qaçmağa başladı. Yəqin ki ormana doğru gedərkən bağırtı səsinə reaksiya vermiş o üzdən hücuma keçmişdilər. Sürü artıq onlara çatmaqda idi. hamı çaşqınlıq içində olarkən Stiv bayaq Martindən aldığı silahı belindən çıxarıb ən öndə gələn ən iri öküzü nişan alaraq bir atəşlə yerə sərdi. Silah səsindən hürkən sürü geri qaçmağa başlayarkən kənd əhalisi heyrətlə Stivə baxırdı. Silahdan çıxan səslə eyni anda yerə sərilən öküzün cəsədi onlar üçün əsl möcüzə idi.

Elə bu an həmin cüssəli adam Stivin qarşısında səcdə edib anlaşılmaz sözlər deyə-deyə yeri öpməyə başladı. Stiv əyilib həmin adamı qaldırmaq istədikdə isə o qorxa-qorxa İL-İL deyə-deyə səcdə halında geri doğru çəkilərkən , bütün kənd əhalisi onun kimi  eyni şəkildə birlikdə İL-İL deyə-deyə səcdə etməyə başladı .

Anlaşılan o idiki keçmişin insanları Makarov tapancasının sayəsində Stivi tanrı kimi qəbul etmişdi. Kim uzaq məsafədən daş atmadan, dəyənək vurmadan iki tonluq vəhşi öküzü öldürə bilərdiki? Əlbəttə ki tanrı.

Bir neçə dəqiqədən sonra isə ocaq ətrafındakı ən kök qadın ayağa qalxaraq ağır addımlarla Stivə tərəf gəlib səcdə edərək ayaqlarından öpüb , əliylə Stivin ayağını qaldırıb öz başına qoyaraq torpağı öpə-öpə təxminən bir metr geri çəkilib Eheyaa buda deyib qışqırdı. Ardıyca bütün kənd əhalisi eynən o qadın kimi səcdə edib Stivin ayaqlarını öpüb, başlarına qoydu.

Beləcə Stiv bir anın içində adi arxeoloqdan tanrıya çevrildi. Çox güman yanındakı səkkiz nəfər də onun mələkləri olacaqdı...

Əslində Stiv nəinki dinə, heç allaha da inanmırdı. Hətta o dərəcəd inamsız biri idi ki, Allahın varlığı və yoxluğu haqqında danışmağı belə artıq vaxt itkisi hesab edirdi. Yalnız ömründə bir dəfə o Allahın varlığını qəbul etmişdi. O da həyat yoldaşı və körpə qızını itirdiyi zaman. Həkimlər yoldaşını və qızını xilas edə bilmədiklərini deyəndən sonra əməliyyat otağına girib o qədər ağlamışdı ki, gözündən axan yaşlarla burnundan axan selik bir birinə qarışmışdı. Elə həmin o selikli üzünü yuxarı tutub İlahi nədən ? Niyə onları məndən aldın? Nədən axı ? deyə-deyə hıçqırtıyla ağlayırdı. Ağlamaqdan gözündəki yaşı  qurusa da ,içindəki yanğısı keçməmişdi. Bu itki ona o qədər pis təsir etmişdi ki, həmin gün azı on dəfə İlahi varsansa özünü , yoxsansa sözünü sikəcəm, əgər Qiyamət olsa qarşımda diz çöküb yalvaracaqsaaaaaan , üzünə tüpürəcəm üzünəəəə deyərək yumruqlarını yerə çırpırdı. Daha sonra isə dəlicəsinə gülməyə başlamışdı. Ha ha ha haaa .. bəndə tanrı ilə cinsi əlaqəyə girəcək, bəndə tanrının üzünə tüpərəcək deyə-deyə öz sözlərinə gülürdü. Ey xəstəxana əhliiii, ey xəstələrin yaxınlarııı, ey duaaa edənlər !!! Tanrınızı altıma salacaaaaam deyə-deyə qışqıraraq gülürdü. Elə bu an Stivin gözləri əməliyyat masasının yanındakı siyirməli şkafin üstündəki metal qabda körpə qızının qopmuş qıçlarına sataşmışdı. Üzündəki dəli gülüşün yerini anlatılması mümkün olmayan bir mimika almışdı. Yəqinki  övladının qopmuş körpə qıçını əlinə alıb bağrına basan atanın o ankı hissləri , mimikaları , çəkdikləri indi hamınızın gözündə canlanır. Daha sonra həyat yoldaşının cırılmış üzü , qançır bədəni və qızının masadan azacıq aşağı salannan qızıl saçı... Stiv ağlamaq istəyirdi amma bacarmırdı. İçi göynəyirdi amma ağlaya bilmirdi həmin an. O üzdən az qala boğazı yırtılana qədər bağırmışdı. Yalnız taqətsiz ,kənarda bir divara söykənib, dizlərini qucaqlayıb , oturduğu yerdə dala-qabağa yellənərkən tibb bacılarından biri ona su gətirib verəndə özünə gələn Stiv qalxıb otaqdan çıxarkən qəzəblə göyə baxıb qapını çırpıb getmişdi. Sözləri bitən atanın son üsyanı idi o baxışlar.

Əslində Stiv özlüyündə haqlı idi. 2016-cı ilin oktyabrında Nyu-Yorkun mərkəzində müsəlman terrorist üstünə bomba bağlayıb , qırmızı işıqda duran avtomobillərin arasında yaxasını açıb Allahu Əkbər, La İlahə İlləllah deyib özünü partlatmaq istəyərkən bunu görənlərdən biri tez avtomobilini geri döndərib sürətlə geriyə doğru sürmüşdü. Həmin an da Stivin arvadı Elli Harldson qızı Cessini bağçadan götürüb öz şəxsi avtomobilləri ilə yan paralel küçədən geri dönərkən , döngədən çıxan həmin adam öz avtomobilini yüksək sürətlə Ellinin sürdüyü avtomobilə yandan çırpıb əks yola çıxarmış və qarşıdan gələn avtobus da Elli və Cessinin içində olduğu avtomobilin üstünə çıxmışdı.

Beləcə Stiv dəfndən sonra özünə qapanmış, yalnız dostu Martinin  qətiyyətli sözlərindən sonra yenidən özünü toparlayıb ekspedissiyaya başçılıq etməyi öhdəsinə götürmüşdü. İndi isə o artıq özü bir tanrı idi və bütün kənd onun ayaqlarını öpüb səcdə edirdi.

Stiv bir anlıq fikrə gedib yaşadığı o dəhşətli anları gözləri önündə canlandırdıqdan sonra öz-özünə , madam ki, siz məni Allah kimi qəbul etmisiz , o zaman bilinki mən o kitablardakı Allah kimi oğraş , alçaq, biganə və qəddar olan deyiləm, sizə hər şeyi öyrədib , sizi ədalətlə idarə edəcəm deyərək cibindən bir siqaret çıxarıb yandıraraq daşın üstünə oturdu. Elə bu an Martin zarafatyana əlini sinəsinə qoyub amiranə təbəssümlə Stivə yaxınlaşıb, azacıq əyilib təzim etdikdən sonra dedi:

-İlahi biz dəhşət acımışıq. Səhər saat 5-də Bağdadda yediymizin üstündəyik. Nə əmr edirsiz?

Stiv başını qaldırıb Martinə baxaraq gülümsəyərək cavab verdi:

-Tanrı sizin üçün o boyda öküzü öldürdü. Soyun, kəsin, bişirin və yeyək .

Bütün kənd yerdə oturub bu qəribə adamların nə etdiklərinə diqqətlə baxırdı. Bir tərəfdə kənd camaatı oturmuşdu, digər tərəfdə isə bu qəribə adamlar. Əksində hər iki tərəf bir-birini maraqla izləyirdi. Fərq onda idiki, bu qəribə adamlar nəzakətlə , üst paleolitin adamları isə qorxu ilə izləyirdi.

Stiv ayağa qalxıb , Cozef və bədəncə dolu olan Maksı da çağırıb Martinin yanına öküzü bişirməkçün getdi. Martin demək olar ki, əsl silah dükanı idi. çantasında növ-bə-növ  bıçaqlar vardı. Çantadan ən iri bıçağı götürüb öküzün başın kəsib , səliqəli ilə dərisin üzdülər. Daha sonra isə içalatın çıxarıb yaşıl otların üstünə töküb lazımı yerləri götürüb asta-asta öküzü kəsib doğradılar. Stiv yanındakılara, dostlar gəlin bununun ətindən kabab çəkib hamıya paylayaq , qoy ağızları dada gəlsin deyib daha şövqlə doğramağa başladı. Kömək lazım olduğu üçün Martin qadınları və Neytonu da çağırıb onlara göstərdiyi ölçüdə çubuqlar tapmağı tapşırdı.

Artıq hava qaralana yaxın kəndi ləzzətli kabab ətri bürümüşdü. Stiv o iri cüssəli kəndlini çağırıb əli ilə kənara ayırıb qoyduğu çubuqları kəndə verməyi tapşırdı. Cüssəli adam heç nə anlamırdı deyə qorxaraq təzim edirdi. Stiv əl işarələriylə çətinliklə onu başa saldıqdan sonra adam yanına bir neçə az yaşlını çağırıb kababı kəndə payladı. Elə bu an Lola da çöldən dərdiyi reyhan və nanələri də yuyub gətirib çatanın üstünə qoydu. Kənd camaatı əllərində ətlə durub bu qəribə adamları izləyirdi. Gəlmələrin kababı reyhan və nanə ilə yediyini görüb bir şey anlamasalar da onlar da əllərini yerə atıb ovuclarına gələn otu ələfi qoparıb yeməyə başladılar. Necə də olsa tanrı kimi yemək onlar üçün fəxr  olsa da yerdəki yabanı otlar dəhşət  acı olduğu üçün üzlərini turşudub çətinliklər yeyirdilər. Bunu görən Stiv əli ilə onlara nə qədər olmaz desə də camaat anlamadığına görə məcbur qalıb uca səslə qışqırıb dayanın dedi. Əli ilə yerdən bir çəngə ot götürüb camaata  tərəf uzadıb sonra ovcundan yerə tökərək əli onlara siz də tökün deyə sərt şəkildə işarə etdi. Camaat hamısı qorxa-qorxa otu əllərindən yerə töküb təzim edib kabablarını yeməyə davam etdilər. Kənd camaatı hamılıqla , yəqin bu tanrıların yeməyidir , bizə otla yemək qadağandır deyə düşünürdü. Hətta başı bir az çox işləyənlər düşünürdü ki yəqin bu qəribə adamların ağzı fərqlidir. Yoxsa bu acı otları necə yeyərdilər?

Stiv kababı yedikdən sonra ocağa və odun yanından ayrılmayan qadınlara baxaraq yanındakılara dedi :

-görürsüzmü? Anaxaqanlığındayıq. Bu qadınlar ocağı qoruyur. Qoymurlar ocaq sönsün. Bəlkə də yüz ildir bu ocaq buradadır.

Elədir,  Ona görə də üzləri his-pas içindədir deyərək numizmatik Con da ilk dəfə ağzını açdı. Hələ də nə olduğunu anlamayan , daha doğrusu heç cürə ağlına sala bilməyən Əli ibn Huseyn isə kababı yeyə-yeyə birdən dəli kimi yerindən qalxıb üzünü Stivə tutaraq , Siz axı xristiansız, öküzü qibləyə tutmadan bismillahsız kəsdiz, mən isə müsəlmanam, mənə bu qadağandır deyib qaşqabağla baxdı. Stiv isə olduqca mehriban formada , Əlinin ac qalmaması üçün yalandan , narahat olma Cozef sənə görə üzü qibləyə kəsdi öküzü özü də bismillah da dediki sən rahat yeyəsən deyə cavab verib üzünü Cozefə tutub , elə deyilmi Cozeff ?-deyib soruşdu. Cozef isə əlindəki kababı ağzına salıb çeynəyə-çeynəyə :

-Əlbəttə. Mən Qiblənin olduğu tərəfə çevirdim öküzün başın. Amma nəzərə alın ki, hələ Qiblə yoxdur, inşa edilməyib deyərək yalandan təsdiq etdi. Əli isə sakitləşib yəqin düzdür deyib özünə təskinlik verərək kababı yeməyə davam etdi.

Birazdan gecə düşəcəkdi deyə gəlmələrin ilk işi özlərinə sığınacaq hazırlamaq idi. Kəndin yuxarısındakı təpənin üstü bunun üçün ən münasib yer idi deyə hamı yeməyini bitirəndən sonra oraya getdi. Kişilər meşəyə gedib lazımı qədər ağaç gətirdikdən sonra asta-asta hamı bir nəfər kimi sığınacağı tikməyə başladı. Təxminən 5x5 metrlik yerdə 4 iri ağac parçasın kənarlara basdırıb nazik budaqlarla da aranı doldurmağa başladılar. Sığınacağın üstün də eyni qaydada budaqlarla bağlayıb üstünə uzun yarpaqları doldurub balaca daşlar da qoydular ki, külək aparmasın. Sığınacağın için isə yumşaq olsun deyə yerə ilk öncə çoxlu ot töküb, daha sonra isə üstünə o uzun yarpaqlardan yığdılar. Artıq göyə ulduzlar görünəndə sığınacaq hazır idi. Stiv hələ də oturub qalan kənd camaatının yanına gəlib onlara öz dilində təşəkkür edib əli ilə evlərinə getmələrini bildirib özü təpəyə doğru getdi. Bu onların ilk gecəsi idi. hamısı yorqun və halsız olduğu üçün tezliklə yuxuya getdi.

Səhər açılanda ilk öncə Neytonla Con oyanıb çölə çıxanda gördülər ki , Əli təpənin aşağısında namaz qılır. Öküzün başı kəsilən meşəyə tərəf dayanıb ərəbcə nəsə sözlər deyib əyilib dururdu. Təxminən yarım saat sonra Neyton , birdən kənd camaatının onlara tərəf gəldiyini görüb tez sığınacağa girib hamını oyatdı. Bir azdan hamı hazırlaşıb çölə çıxanda gördülər ki kənd camaatı hərəsi əllərində bir şeylə təpənin aşağısında dayanıb. İlk öncə başçı ana , ilk səcdə edən kök qadın əlində ölü bir it cəsədi ilə təpəyə qalxıb Stivin qabağında təzim edib ,cəsədi ehtiramla yerə qoyduqdan sonra camaat da eynən onun kimi yuxarı qalxıb, gətirdikləri it, pişik, toyuq, tülkü cəsədlərini,  meyvələri və yerdə yabanı bitən müxtəlif otları ehtiramla təzim edib yerə qoyub aşağı düşüb gəlmələrə baxırdılar. Kənd camaatı əllərinə keçən hər canlını yediyi üçün elə bilirdi ki bu gəlmələr də eynən onlar kimidir. Gəlmələrin hamısı bu mənzərədən , xüsusən də ölü it və pişiklərin cəsədlərindən iyrənsə də Stiv də öz növbəsində ehtiramla onlara təşəkkür edib gülümsündü. Elə bu an Neyton Stivə dedi:

-deyəsən bunların dilin anlayıram. Prototürk dilinə oxşayır. Konkret dil quruluşları türk dilinə çox oxşardı.

Elə isə şumeroloq Lili və ölü dillər üzrə mütəxəssis Elvislə danış və ortaq dili tapıb xəbər edin ki onlarla danışığa keçək, deyən Stiv özü də aşağı düşüb kök qadının yanına gəldi. Neyton, Elvis və Lili də onlara yaxınlaşıb qadına öz dillərində müxtəlif suallar verməyə başladı ki , qadın danışdıqca onun dilini anlasınlar , üzə çıxarsınlar. Adın nədir? Bura haradır? Siz kimsiz ? ətrafda kimlər var kimi suallara qadın öz dilində nə isə danışa danışa cavab verəndə Lili sevincək halda Stivin qulağına pıçıldadı:

-əski şumercədir. Anlayıram bunları.

O zaman başla deyib Stiv, Liliyə əli ilə önə keçməyi işarə etdi.

Lili qorxa-qorxa sakitcə şumercə bir iki söz dedi. Onun dediyi salam necəsiz sözlərini eşidən kənd kök qadının sevincdən gözləri parladı və bir daha təzim edərək, tanrılar bizim kimi danışır deyib kənd camaatına səsləndi deyə  hamı yenidən təzim etdi. Artıq bir neçə dəqiqdən sonra qadın özləri haqqında olan bütün məlumatları vermişdi. Stiv , Lili və kök qadın asta-asta addımlayaraq söhbət edərdək həmin ana da özünü təqdim etdi. Onun adı Böyük ana idi. Böyük ana söhbət əsnasında gətirdikləri qurbanları bəyənib bəyənmədiklərini Stivdən soruşdu. Lilinin köməkliyi ilə Stiv ona təşəkkür edəndə Böyük ana dedi:

-Biz daha başqasına qurban aparan deyilik, ancaq, sizə verəcik.

Stiv qadından başqa kimə qurban verdiklərini soruşanda qadın əli ilə dağın aşağısında görünən mağaranı göstərib oradakı qadına qurban apardıqlarını bildirdi. Bu Stivə də maraqlı idi. o qadın kimdir ki, bunlar ona təzim edir, qurban aparır. O yMartin isə bəlkə bir kofe içib gedək deyərək yenə də adəti üzrə zarafat etdi. Gəlmələr bulaqda əl-üzlərni yuyub , axşamdan qalma kababları yeyərək hazırlaşıb dağa doğru hərəkət etməyə başladılar. Təxminən min metrlik məsafədə olan mağaraya doğru gedərkən birdən Stivin qabağına balaca bir küçük çıxdı. Olduqca şirin bir görünüşü vardı. Stiv küçüyü qucağına alıb Martinə baxaraq, Martin yeni dostuma sənin adını verirəm  deyərək zarafat etdi. Martin də öz növbəsində, sən vəfasızsan, balaca Martini görən kimi məni unutacaqsan deyib gülərək cavab verdi. Gəlmələr bir-birilə zarafat edib gülərək mağaraya gedəndə Əli də öz-özünə düşünürdü ki, axı it haramdı bunlar niyə qucaqlayır iti? Sonra da mənimlə görüşür. Beləcə bir neçə dəqiqədən sonra Stivgil mağaraya çatdı. Mağaranın girişi enli olsa da , içəri doğru getikcə daralırdı. Bu dar keçiddən ancaq bir adam keçə bilərdi deyə hamı Stivin arxasıyca keçib mağaraya daxil oldular. Mağaranın kənarında qəribə düzümlü daşlar, divarlarda qəribə cizgilər ortada balaca ocaq və ocağın yanında azyaşlı qız vardı. Mağaranın ən yuxarısında isə bir qadın yarı çılpaq halda bardaş qurmuş şəkildə , saçını üzünə töküb oturmuşdu. Sarı saçları olduqca kirli və pırtlaşıq olan bu qadının bədəninə baxaraq təxminən 25-30 yaşlı biri olduğunu demək olardı. Həm də bədəni digər qadınlara nisbətən daha az seyrək tüklü idi və hardasa 40-50 kilodan çox çəkisi olmazdı.  qadın yerindən tərpənmədən oturmuşdu. Stiv əlində tutduğu küçüyü  sığallayaraq astaca qadına yaxınlaşdı. 8 nəfər də sakitcə az aralıda durub izləyirdi. Ocağın yanındakı azyaşlı qız uşağı da maraq və qorxuyla  bu qəribə adamlara xüsusən də Stivə baxırdı. Əlləri dizləri üstündə olan qadının uzun
, kirlin dırnaqları qorxunc caynağa bənzəyirdi deyə Stiv ehtiyatla qadına yaxınlaşıb sakit səslə Salam verdi. Qadın bir anda bu anlaşılmaz sözü eşidib ani hərəkətlə saçını arxaya edib Stivə baxdanda Stiv sanki buz kəsmiş adamlar kimi yerində donub qaldı. Bu o idi.. düz  üç aydır yuxularında gördüyü qadın idi. heyrətindən yerində donub qalan Stivin əlləri,ayaqları boşalmışdı. Bunu aralıda duran adamlar da açıq aydın görürdü. Elə bu an qadın yerindən qalxıb əsəblə Stivə baxaraq küçüyü tez onun əlindən qapıb bir hərəkətlə uzun dırnaqlarını küçüyün boğazına salıb cıraraq ocağın kənarında qıza atıb öz yerində oturdu. Kənarda duran səkkiz nəfər dəhşətlə bu mənzərəyə baxsa da, Stiv bu qadını yenə də sakitcə heyrət dolu baxışlarla izləyirdi. Bu necə ola bilərdi axı? Yuxularında gördüyü qadın müasir geyimli idi, amma, bu keçmişin vəhşi adamı. Saçları sarı, gözləri mavi olsa da, bu əsl vəhşi mağara qadını idi. Stiv güclə özünü toparlayıb Martinə baxaraq dedi:
-Martin bu həmin qadındır. Sənə danışdığım o yuxularımdakı qadındır.

Martin heç cavab vermədən çölə çıxdı. Ardıyca qalanları da çıxsa da Stiv o qadının qarşısında dayanıb durmuşdu. Gözlərini ayırmadan qadına baxırdı. əslində qadın da eynisin edirdi. Amma oturaq vəziyyətdə. Qadının maraq dolu baxışlarını hiss edən Stiv onunla söhbət üçün çölə çıxan Lilini çağırmaqdan ötrü geriyə çevrilib uca səslə Liliiii gəl tərcümə elə demək istəyəndə qadın səsdən diksinib əlini uzadıb yanındakı daşı götürüb düz Stivin başına çırpdı. Lili içəri girəndə isə Stivin yerdə qan içində uzandığını görüb qorxudan dəli kimi Martiiiiiiiiiiiiin  deyib çığırdı. Qadın getdikcə əsəbləşmişdi. əlinə keçən daşları içəri girənlərə atırdı ki kimsə yaxına gəlməsin. Bu işdə ona ocağın yanında duran qız da yardım etsə də, Martin cəld şəkildə irəli cumub tez qadını arxadan qucaqlayıb əllərindən tutaraq divara sıxıb boğmağa başladı. Getdikcə qadının  müqaviməti zəiflərdi, əlləri boşalırdı.

Martin qadını boğduqca ocağın yanındakı qız da dəli kimi ağlayıb İL Nannaaa deyə qışqırıb bağırırdı. Yaxşı ki, Stiv özünə tez gəldi  , yoxsa Martin qadını boğub öldürəcəkdi. Ayılan kimi Stiv cəld Martinin ayaqlarından tutub , dayanması üçün geri çəkdi. Martin əsəblə qadını divara çırpıb, bu qancığı öldürmədiyimə görə peşman olacaqsan, bu əsl iblisdir deyib Stivə səslənərək mağaradan çıxdı.

Lili çantasındakı nazik qısa köynəyini çıxarıb Stivin başını sarıdı ki, qan çox axmasın. Sarıya-sarıya , heç adam deyil, bununla nə danışacıq deyə Stivdən soruşdu.

-Danışacaq, soruşacaq çox şey var Lili.

Özün bil, bax bu dəfə sənin boğazını üzməsin , deyə Lili dilləndi.

Stiv ayaqa qalxıb qadına yaxınlaşdı. Rəngi saralmış qadın qorxu içində divara sıxılıb əsirdi. Stiv qadının yanına əyləşib, barmaqlarının ucu ilə ehmalca qadının sağ əlinə toxunaraq, qorxma mən sənə ziyan vermərəm deyib Liliyə baxdıkı tərcümə eləsin. Lili isə təkcə qorxma sözün tərcümə etdi. Qadın bunu eşidib ocağın yanındakı balaca qızcığaz kimi ağlamağa başlayanda Stiv onu qucaqlayıb sinəsinə sıxaraq əlləri ilə qadının saçını sığallamağa başladı. Qadın ilk dəfə idi ki kişi məhəbbəti, qayğısı görürdü. Bu üzdən bilmirdi nə etsin. Özünü bu qəribə adama təslim etsin yoxsa ona da zərər versin ? o üzdən hələ ki tam təslim olmamaq üçün barmaqlarını yığıb hazır saxlamışdı ki lazım olan vaxt Stivə zərər verib onun əlindən qurtulsun. Amma faydası yox idi. Stiv onun gərilmiş əllərinə və dırnaqlarına baxıb qadının hər iki əlini sağ ovcunda tutaraq, sol əliylə qadının saçını arxaya atıb, gözlərinə baxa-baxa, mənim adım Stivdir deyib əli ilə özün göstərdi. Dəfələrlə öz adın təkrar edərək axır ki bunu qadına anlata bildi. Qadın da əlini Stivin ovcundan alıb sinəsinə qoyaraq İnanna deyərək o da öz növbəsində bir neçə dəfə adını təkrar etdi. Lili və Stiv heyrət içində iksi də eyni anda soruşdu:

-İnanna?

Qadın yenə də əlini sinəsinə qoyub İnanna deyib barmağını Stivə tuşlayıb ürkək baxışlarla Stiv Stiv dedi. Bu o demək idi ki, Mən İnannayam sən isə Stivsən.

Bu qeyri mümkün idi. Axı İnanna təxminən onların zamanından 5 min il öncə mövcud olmuşdu. İndi isə üst paleolit idi. Təxminən eramızdan 25 min il əvvəl. Axı hələ İnannanın zamanına azı 22 min il vardı. Bu necə ola bilərdi.? Bəlkə bu başqa şeydir.? Bəlkə İnanna adı sadəcə mövcud dəbdə olan bir addır? Stiv yenə də çaşqınlıq içində idi.Buna baxmayaraq o yenə də dərin ehtiram və şəfqətlə İnannanı qucaqlayıb Lilinin köməkliyi ilə söhbət etməyə başladı. Təxminən iki saata yaxın söhbətdən sonra İnanna qalxıb, bayaq ocağın yanına atdığı küçüyü yerdən götürüb nazik kəsik daşla dərisini soymağa başladı. Anlaşılan o idiki ,  o ac idi və yemək hazırlamaq istəyirdi. Bunu görən Stiv İnannaya, gedək bizim çoxlu hazır yeməyimiz var , birlikdə yeyərik deyəndə İnanna ona , olmaz mənə qadağandır , çıxsam məni öldürərlər , olmaz deyib küçüyü soymağa davam edirdi. Uzun dirənişdən sonra Stiv İnannanı mağaradan çıxarmağa razı saldı. Bir əliylə qadının , bir əliylə də balaca qızcığazın əlindən tutan Stiv mağaradan çıxıb sığınacağa doğru yol aldı. Lili də arxadan sakitcə onları təqib edirdi. Ehtiyat üçün yerdən götürdüyü balaca budağı da əlində bərk-bərk tutmuşdu ki birdən qadın nəsə dəlilik etsə onu tez vursun. Amma sonradan mağaradakı söhbətləri yadına salıb budağı əlindən tulladı.

İnanna adi bir qadın olsa da kəndinin qadınlarının hamısından fərqli idi.  o ilk qadın idi ki, rəngi sarı idi. Bu yerli qəbilə üçün olduqca qorxulu bir şey idi. ocağı qoruyan böyük ana sarışın qız doğduğu üçün İnannanın anasın öldürtüb özünü isə çöllərə atmışdı. Qəbiləyə görə ana böyük bir günah işlədiyi üçün şər qüvvələr onu , bəla dolu uşağa hamilə etmişdi. O üzdən İnanna körpəlikdən ormana atılmışdı. Qadınlardan biri bu körpəyə yazığı gəldiyi üçün onu süd verib gizli saxlamış, müəyyən yaşa çatdıqdan sonra isə onu ormana geri qaytarmışdı. Bir dəfə uşaq vaxtı ormanda ac qaldığı vaxtlarda yemək istəməkçün kəndə geri qayıdan İnannanı Böyük ana tutub yanındakılara öldürtmək istəyərkən , təsadüfən o an qəbilə canavar sürüsünün hücumuna məruz qalmışdı. Vəhşi ac canavarlar qabağına çıxan hər kəsi parçalayan vaxt Böyük ana güclə qaçıb canın qurtarmışdı. Amma canavarlar bircə bu uşağa toxunmamışdı deyə sonradan qəbilə üzvləri İnanna haqqında müxtəlif şayiələr uydurmuşdu. Güya onu ormanda canavarlar böyüdüb, güya onu öldürmək istədikləri üçün şər ruhlar canavarların içinə girib qəbiləyə hücum etmişdi. Məhz bu hadisədən sonra qəbilə bir daha ona toxunmadı və hər gün ona yemək göndərdi ki, şər ruhlar onlardan əl çəksin və o şər uşaq bir daha kəndə ayaq basmasın. İnanna həm də çaxmaq daşından istifadəni bilirdi. O iki daşı bir-birinə vuraraq od əldə etməyi bacarırdı. Bir dəfə kənddə güclü yağış olanda qəbilənin ocağı sönmüşdü. Odun olmaması qəbilə üçün əsl fəlakət idi. çünki od onları vəhşi heyvanlardan , soyuqdan qoruyurdu, od onlar üçün həyat idi. həmin vaxtlar ətraf qəbilələrə nə qədər adam göndərsələr də , kimsə onlara od verməmişdi. Çünki inanca görə bu bəd bir əməl idi. Fəlakəti İnanna da duymuşdu. O üzdən ilk dəfə məhz həmin vaxt kəndə enib çaxmaq daşı ilə onlar üçün ocaq qalayıb , əvəzində iki heyvan dərisi və bir kəsilmiş quzunu götürüb getmişdi. Bu onun haqqında olan şayiələri daha da artırmışdı. Az qala ona tanrı kimi baxacaqdılar, amma, sarışın olduğuna görə hamı qorxurdu.

 İnannanın yanındakı qız da onun kimi eyni taleyi yaşayırdı. O da sarışın doğulduğu üçün anası öldürülmüşdü. Bəxti onda gətirmişdi ki , bu uşağı ormana atmaq əvəzinə gətirib İnannaya vermişdilər ki, al bu da sənin kimi şər doğulub , özün böyüt. Inanna uşağı sevgiylə böyüdürdü. O üzdən də bu qızcığaz İnannanı ana kimi sevirdi, daha doğrusu elə öz anası bilirdi.

Bir azdan Stivgil sığınacağa çatdılar. Bütün kənd bu mənzərəni görüb dəliyə dönmüşdü sanki. Sarışın şər qadın və şər qızcığaz tanrının əlindən tutmuşdu. Tanrı onları öz qaldığı yerə aparırdı. Böyük ana heç nə anlaya bilmirdi. Stiv ilk öncə İnanna və balaca qızı təpənin yanındakı bulağa aparıb onlara əl üzlərini yumağı əyani sürətdə göstərdi. Özü də onlarla birlikdə əl-üzünü yuyub, yuxarı qalxaraq sığınacağa keçdilər. Iri yarpaqların arasına büküb qoyduqları gecədən qalan bişmiş ət tikələrini çıxaran Stiv özü də İnanna ilə oturdu. Elə təzəcə yeməyə başlamışdılar ki, bu an qalanları da sığınacağa daxil oldu . Martin İnannaya baxaraq,- niyə bu vəhşini bura gətirmisən ?, bu hamımıza zərər verə bilər deyib öz etirazını bildirəndə Stiv cavab verdi:

-Dünən biz bura gəldiyimizə görə kənd camaatı bunların yemək payını göndərməyib. Bizim üzümüzdən ac qalıblar deyə gətirdimki, qarınları doysun.

Martin əsəblərini heç cürə cilovlaya bilmirdi. Axı biz sivil insanlarıq. Bu vəhşinin bizim aramızda nə işi var Stiiv deyib bağırdı.

-istəsək biz bunları özümüz kimi sivil insan edə bilərik Martin ..

Alınmaz Stiv. Bu qadın qəddardır. Küçüyü necə öldürdü rəhmsizcəsinə, səni necə vurdu? Görmədinmi?

Stiv qızcığazın qorxduğunu görüb söhbəti kəsərək , saçına sığal çəkib gülümsəyərək , qorxma yeməyni ye, Martin əmi yaxşı insandır deyərək özü də yeməyə davam etdi.

Yemək bitdikdən sonra Stiv İnanna ilə çölə çıxdı ki , biraz söhbət etsin. Bir də gördüki, bütün kənd yenə təpənin qarşısında dayanıb. Stiv əslində bunun niyə baş verdiyini anlamışdı. O üzdən bir daha İnanna və uşağın zərər çəkməməsi üçün iksinin də əlindən tutub özünə sıxaraq kənd camaatına sərt şəkildə baxdı. Daha sonra hamının qarşısında İnannanın və qızcığazın əllərindən öpərək Böyük ananı çağırdı. Ağır addımlar və , qorxaq baxışlarla təpəyə qalxan Böyük ana Stivin qarşısında səcdə etdi. Bu zaman Stiv geriyə çəkilərək İnannaya da səcdə etməsini ona göstərdi. Qadın qorxa-qorxa İnannaya səcdə etdi. Bu əslində bütün qəbilənin itaət etməsi demək idi. Bundan sonra kimsə onları incitən deyildi.

Hamı gedəndən sonra Stiv İnannanın əlindən tutaraq onu iri bir ağacın altına gətirdi. İnannanın bədəni seyrək tüklü olsa da əslində çox gözəl idi. həm üz quruluşu, həm incə beli, kiçik amma dik döşləri, düm düz uzun ağ ayaqları, yumru ve biraz da enli poposu , düz və qamətli çiyinləri Stivin ağlını alırdı. Sadəcə gigiyenik baxımdan təmiz olmadığı üçün onu öpə bilmirdi. Amma Stiv doğrudan  da bu qadına qeyri adi bir varlıq kimi baxırdı. Sarı saçları pırtlaşıq və çirkdən cod olsa da yenə də gözəl görünürdü. Okean kimi mas mavi iri gözləri insanı sanki sehrləyirdi. Stiv özünü güclə saxlayırdı bu gözəlliyin qarşısında. Nə qədər qəribə qoxu gəlsə də, Stiv İnannanı qucaqlayıb özünə astaca sıxaraq, əliylə çiynini sığallamağa başladı. əslində barmaqlarının ucuyla incə toxunuşlarla İnannanın çiyinlərində qollarında boyun, boğazında gəzirdi Stiv. İlk dəfədi kişi sığalı görən İnanna da bundan məmnun idi. hətta daha dəqiq desək sərxoş olmuşdu. Gözlərini yumaraq özünü Stivin öhdəsinə buraxmışdı. Stivin əlləri onun bədənində gəzdikcə qəribə bir gidişmə yaranırdı içində. Bu ehtiras idi. İnanna özündən ixtiyarsız gah qıçlarını aralayır, gah da bir-birinə sürtürdü. Qadın hər yerdə , hər dövrdə qadındı. Hisslər hər yerdə eynidir. Stiv barmaqlarının ucu ilə asta-asta İnannanın boğazından sinəsinə doğru enirdi. İnannanın gözlərinə baxa-baxa sağ əlinin arxasını döşlərinə sürtüb , astaca ovcuna alaraq sıxmağa başladı. İnanna titrəyirdi. Stiv barmaqları ilə onun döşlərinin ucuna toxunanda isə İnanna özünü saxlaya bilmədən iki qat büküldü. O İlk dəfə idi ki, orqazm olurdu. Daha sonra isə taqətsiz şəkildə Stivə söykənərək dərindən nəfəs alıb verməyə başladı. Nə qədər mağara qadını olsa da utancdan yanaqları qızarmışdı. Araya qısa sükut çökdükdən sonra onlar danışmağa başladı.

Qəribə bir mənzərə yaranmışdı. Stiv ingiliscə danışırdı, İnanna isə öz dilində. Sanki bir-birlərin başa düşürdülər. Heç Liliyə də ehtiyac yox idi. Stiv ilk dəfə idi ki, özünü tam,bütöv hiss edirdi. Amma , o dərk edə bilmirdi ki, bu qadınsızlıqdanmı, yoxsa sevgisizlikdənmi yaranan  bir hissdir. Nə qədər tərəddüd etsə də o xoşbəxt idi. Qollarının arasındakı boşluq ilk dəfəydiki dolu idi. Stiv sinəsinə söykənən ,daha 
doğrusu sığınan İnannanı tumarlayaraq, səmaya baxa-baxa, ailəsindən , qızından, ailəsini necə itirməsindən, daha sonra nələr çəkdiyindən danışırdı. İnanna isə öz dilində , sənin nə qəribə geyimin var, fərqlisən, hansı qəbilədənsən, Böyük ana niyə sənə səcdə edirdi suallarını verə-verə danışırdı.

 Stiv bir anlıq İnannanın gözlərinə baxaraq, sənin gözlərin səmadan da gözəldir dedi. Sanki İnanna onu anlamışdı. O üzdən qəsdən gözlərini qırpıb naz edirmiş şəkildə süzdürdü. Daha sonra isə Stiv İnannaya baxaraq, mənim qadınım olarsanmı deyə soruşdu. O isə bunu anlamadığı üçün  öz dilində gülümsəyərək ağaclar çox gözəldi, mən meşəni sevirəm cavabını verdi. Onlar birlikdə xoşbəxt idilər. Martin isə uzaqdan Stivgili izləyərək öz-özünə düşünürdü: Görəsən Stiv bu vəhşi, mağara qadınında nə tapıb? Bu iyrənc qadının nəyi onu cəzb edirdi. Axı yanlarındakı Lili və Lola daha gözəl qadındır. Sənə qadın lazımdırsa bunlardan birin seç də. O vəhşidə nə görmüsən axı? Stivlə Martinin fərqi də məhz bu idi. Martin zahirdən sevirdi, onun üçün gözəllik daha vacib idi. Stiv isə qadınların ruhunu sevirdi. O üzdən də Martin heç cürə Stivi anlaya bilmirdi. Martin bu fikirlərlə Stivlə mağara qadının izlədiyi an Əli ibn Huseyn də onun yanına gəldi. Azacıq sükutdan sonra Əli yarı ərəb yarı ingiliscə Martindən nə vaxta qədər burada qalacaqlarını soruşsa da, Martin fikirli halda uzaqdan Stivi izləməkdə davam  edirdi. Martinin baxdığı istiqamətə baxan Əli , Stivlə sarışın qadının qucaqlaşmasını gördü. Heyrətdən gözləri az qala şişib hədəqəsindən çıxacaqdı. Elə bil sanki birinci dəfə idi ki qucaqlaşan insan görürdü. Sən demə Əlini heyrətləndirən qucaqlaşmaq deyildi. Oturduğu yerdə Stivə söykənən İnannanın yarı çılpaq qıçları arasından çıxan tükləri uzaqdan qartal kimi görmüşdü. Nə qədər ehtiraslı, arvadbaz biri olsa da , qıçları arasında bu qədər tük saxlayan qadın onu iyrəndirmişdi əslində. Heyrətlə baxa-baxa, Axı Stiv bu tüklü qadında nə görüb dedikdə, Martin də sakitcə Əliyə baxıb gülümsəyərək, haqlısan elə mən də onu düşünürəm deyib sığınacağa tərəf çevrilib, gedək görək başımıza nə gəlir Əli, burdan getmək lazımdır deyib astaca oradan uzaqlaşdı. Bir azdan Stivdən başqa hamı sığınacaqda toplaşıb bir məsələ haqqında düşünürdü: Buradan necə getməli, öz dünyalarına necə qayitmalı. Amma heç kimin tutarlı bir fikri yox idi. Kimsə bilmirdi bu işi hardan və necə başlasınlar.Təxminən on dəqiqəlik qarışıq söhbətdən sonra, Stiv də İnanna ilə sığınacağa gəldi. Elə içəri təzəcə girmişdilər ki, Lili Conson üzünü İnannaya tutub gülümsəyərək , gedək sənə yuyunmağı öyrətim deyib əlindən tutaraq sığınacaqdan çıxardı. İnanna balaca uşaq kimi onun dalıyca düşüb gedəndən sonra Martin dilləndi: Yaxşı ki Lilinin ağlına onu çimdirmək gəldi, yoxsa sidik, tər və nəcis qoxusundan burada hamımız ölərdik. Bu sözdən sonra hamısı ürəkdən qəhqəhə çəkib güldü. Daha sonra isə Stiv də az öncə ki söhbətin məğzin anlayıb kimin nə fikri var deyə soruşdu. Anlaşılan o idi ki , kimsə buradan getmək üçün düzgün nəsə bilmirdi. Hamının bir fikri var idi ki, o məqbərəni tapmaq lazımdır. Amma bu ağılsızlıq idi. Çünki üst paleolit dövründə məqbərə yox idi. Bu üzdən Stiv belə bir təklif irəli sürdü: Ətrafda onlarla qəbilələr , insan sürüləri, tayfa halında yaşayanlar var. Gəlin iki-iki, ya tək-tək bu insanların yanına gedək, kəşfiyyat aparaq. Ən azından bu cür məlumatsız oturmaqdansa, yeni məlumatlar öyrənək, bacardıqca gəzib soruşaq. Hər şeyi xırda detalına kimi öyrənək ki,bəlkə bir ipucu tapa bildik. Stivin bu fikri əslində hamı tərəfindən yekdilliklə bəyənilsə də, yenə də ümidsizlikləri üzlərindən axırdı. Məsələn Cozef Baks. Adamın həyat yoldaşı və iki körpə balası vardı. Onu darıxmaqdan çox əslində ailəsinin şəklini yanında götürməməsi yandırırdı ki, heç olmasa ailəmin şəklinə baxaraq , sarılaraq ölərdim bu murdar paleolitdə. Sonra Əli ibn Huseyn. Anası xəstə idi. nə qardaşı nə bacısı vardı. Atası da illər öncə Səddam rejimi tərəfindən öldürülmüşdü. O üzdən Əli anası üçün çox darıxırdı və olduqca nigaran idi. Lola Kamenski . əri və oğlu üçün dəhşət pis darıxırdı. Lola olduqca gözəl qadın idi. əri həmişə onu başqa kişilərə qısqansa da əslində o heç vaxt ərinə xəyanət etməmişdi. Demək olar hər gün qısqanclıq üzündən xırda davalar etsələr də indi Lola o davalar üçün darıxırdı. Kaş yenə ərim qısa geydiyimçün məni danlayardı. Yenə də niyə qısa geyib qıçlarını göstərirsən deyib qırğın salıb sonra davanın qızışdığı an məni qollarına alıb ayaqüstə divara sıxıb dəlicəsinə öpərdi. Sonra da qucağında yataq otağımıza aparıb saatlarla üstümdən qalxmazdı. Bu fikirlərlə Lola qucaqladığı dizlərini daha da özünə yığıb , daha da yazıq sifəti almışdı. Maks Rid. O da ilk dəfə idi ki, aşiq olmuşdu. Tuana adlı qızla görüşürdü. Həmişə velosiped sürən bu oğlansaçlı qız onu elə dəli etmişdi ki. İndi tək bir istəyi onun yanında olmaq idi. Əslində hər kəs darıxırdı. Hətta Stiv də. Ailəsinin məzarı üçün darıxırdı. Hər gecə sarılıb yatdığı qızının oyuncaq dovşanı üçün darıxırdı. Martin isə vecsiz biri idi. ailəsi ilə düşmən münasibətində olduğu üçün onu ailə maraqlandırmırdı. Hal hazırda ona yeganə yaxın insan Stiv idi. Amma Stivin İnanna ilə onan yaxın münasibəti  Martini qıcıqlandırırdı. O heç cürə yaxın dostunun ona yox , başqa adama daha çox vaxt ayırması ilə barışa bilmirdi. Içində qəribə qısqanclıq var idi. Mən sənin dostunam, sən mənə qayğı göstərməli, mənlə daha çox ilgilənməlisən. Nədən  bir mağara qadınına belə bağlısan, bir vəhşi qədər də dəyərim yoxmu? O üzdən Martini öz dünyası yox məhz Stivin ona olan dostluq sevgisi maraqlandırırdı. Bir azdan Lili İnannanı göldə çimdirib sığınacağa gətirdikdən sonra kəşfiyyat üçün insanlar bölünməyə başladı .

Belə qərara alındı ki, İnanna və uşaq sığınacaqda qalacaqdı, Con Feller isə onlara nəzarət edəcəkdi. Stivlə Martin, Lola ilə Cozef, Neytonla Əli, Maks ilə Lili birlikdə hərəkət edəcəkdi. Bu gün yemək və digər tədarüklər görüləcək , sabah səhər isə yola çıxacaqdılar. Getmək lazım idi. Burada, sivilizasiyadan kənar bir yerdə vəhşilərlə qalmaq kimsənin ürəyincə deyildi. Söhbət bitəndən sonra Stiv qalxıb çantasından əl-üzünü silməkçün gətirdiyi, pambıq dəsmalını götürüb İnannanı da çölə çıxardı. Yenidən  bayaqki ağacın yanına gedib oturdular. Stiv əlindəki dəsmalla İnannanın saçlarını üzünü qurulaya-qurulaya öz dilində gedəcəklərindən danışırdı. Axtarış aparmalarından danışırdı. İnanna isə öz dilindən Lilinin onu güclə gölə salmasından , soyuq suda çimdirməsindən danışaraq şikayətlənirdi. Stiv İnannanın səs tonundan sikayətləndiyini başa düşmüşdü. O üzdən bir daha əli və barmaqları ilə gedəcəklərini göstərdi. İnanna bu jestlərin getmək olduğunu anlamışdı. Amma nəsə narahat görünürdü. Sonra əlini dağa tərəf uzadıb öz dilində oranın çox təhlükəli olduğunu orada yaşayan insanların pis olduğunu anlataraq , oraya getməmələrini izah edəndə Stiv üzündəki mimikalardan şimalın təhlükəli olduğunu anladı. elə ona görə də məhz şimala getməyi qətiləşdirdi.

Səhər tezdən hamı qalxıb əl, üzünü yuduqdan sonra yeməklərini yeyib , dünəndən hazırladıqları çantaları götürüb , danışdıqları kimi kiçik qruplara bölünərək ayrıldılar. Hər qrup bir istiqamət seçmişdi. İnanna da balaca qızın əlindən tutub Stivə baxırdı. Stiv isə əlini havada yellədərək ona sağol deyib Martinlə şimala üz tutdu.

Şimal tərəfdə böyük dağ silsiləsi şərqdən-qərbə doğru uzanırdı. Bu dağların arasında isə İnannanın qorxduğu , əslində bu kəndin hamısının qorxduğu bir tayfa yaşayırdı. Bu  Arub tayfası idi. Onların ac qalqıda insan əti yeməsi belə ətrafdakı bütün kəndlərə, tayfalara bəlli idi. Bunu bircə Stivgil bilmirdi. O üzdən də onlar şimala üz tutanda kənd camaatı böyük sevinc və qışqırtı ilə onları yola salmışdı. Çünki Böyük Ana Stivin şimala getdiyini görüb kəndə əhalisinə, Tanrı arubları cəzalandırmağa gedir demişdi. Cozeflə Lola isə tam əks istiqamətdə cənuba üz tutmuşdular. Onların gedəcəyi qəbilə isə Yaxav qəbiləsi idi. Neytonla Əli şərqə Turuklar yaşayan çöllərə üz tutmuşdu. Maks və Lili isə qərbə, namanlar yaşayan yerlərə gedirdi.

Təxminən 4-5 saatdan sonra hamı lazım olan yerlərə çatmışdı. Nə Yaxavlar, nə Turuklar, nə də Namanlar heç biri informasiya üçün tutarlı bir toplum deyildilər. Hamısı bu qəribə adamları görüb onları seçilmiş şəxs kimi qəbul edib ehtiramla qarşılamışdı. Tək ümid Stivgilin getdiyi vəhşi Arublara qalmışdı

Stivlə Martin da bu arada arubların kəndinə çatmışdı. Kəndin ortasında üç orta ölçülü təpə, və bu təpələrin üstündə uzun , iri daşlar vardı. Arubların hamısı təpələrin ətrafına yığışıb QABAL İLLAX deyə qışqırıdı. Bir az daha yaxına getdikdən sonra Stivlə Martinin ayaqları əsdi. Ortadakı təpənin ətrafında insan sümükləri, çürümüş bədənləri səpələnmişdi. Təpənin üstündə isə, belində aslan dərisi, başında isə aslan başının sümükləri olan vahiməli görkəmə sahib bir kişi təxminən 10 yaşlı qızı daşın üstünə yatırıb əlindəki daş parçası ilə onu öldürməyə hazırlaşırdı. Anlaşılan o idi ki bu qızı qurban kəsəcəkdilər. Stiv Martindən tapancanı götürüb , durun insan qatilləri deyib bağırdı. Bir anda yad səsi eşidən bütün arublar hamısı çevrildi. Arublar da eynən kənddə ki insanlar kimi ilk öncə bu qəribə adamlara lal-dinməz baxmağa başladı. Elə bu an oradakı insanlardan biri qabağa çıxıb əli ilə Stivgili göstərərək təpədəki başçıya baxa-baxa nə isə anlatmağa başladı. Daha sonra isə başçı təpədən enib bu iki qəribə adama yaxınlaşdı. Başçı Stivin sərt baxışları qarşısında çox tab edə bilmədi. Birazdan elə ilk olaraq başçı Stivin qarşısında diz çökdü. Bayaq QABAL İLLAX deyə qışqıran başçı indi AFFAL İLLAH deyə-deyə Stivlə Martinin ayaqlarını öpürdü. Bu qədər vəhşi xalq , qorxulu xalq necə ola bilərdi ki, heç bir güllə atmadan belə onlara tabe olmuşdu. Burada yəqin ki bir iş var idi. amma nə ?

Bütün qəbilə bu iki qəribə adamın ətrafında yığışıb diz üstə çöküb səcdə etdikdən sonra hamılıqla az qala ağızları açıq şəkildə baxırdı. Elə bu an bayaqkı orta yaşlı arıq adam əlinə çubuq alaraq yerdə yumru dairə çəkib, dairənin altında doqquz ədəd işarə qoyaraq heyrət və sevinclə onlara baxdı. sanki nə isə cavab gözləyirdi. Stiv yenə də sərt şəkildə həmin adama baxaraq əli ilə yerdəki dairəni göstərib bu nədir soruşdu. Adam cavabında əli ilə səmanı göstərib astaca əlini yerə qoyub, yerdəki dairəni göstərib sonra Stivə əlini tuşlayıb öz dilində nə isə dedi. Daha sonra isə yenə əli ilə dairəni göstərib sonra əlini dağlar tərəfə uzadıb yenidən əlini yerə qoydu. Stivlə Martin əslində şübhə içində olsalar da adamın dediklərini anlamışdılar. Deyəsən adam naməlum uçan obyektdən danışırdı. Deyəsən adam onların məhz uçan boşqabla gəldiyini deyirdi. Amma bu necə ola bilərdi? Axı onlar məqbərəyə girmişdi. Ora da isə heç bir texnika yox idi. Daha sonra adam yenə də əli ilə yerdəki dairəni göstərib yenidən dağları işarə edərək əlini yerə qoydu. Sanki bu dairə dağların o tayındadır deyirdi.

əslində adam haqlı idi. Stivgilin ora necə düşməsini adam öz gözləri ilə görmüşdü. Bu arıq adam qəbilənin ən mahir ovçularından biri idi. yaşlandıqdan sonra isə əsas işi qəbilənin gənc kişilərinə ovun sirrlərini öyrətmək idi. Stivgilin bu yerlərə gəldiyi həmin o uğursuz anda o da həmin yerdə ağacların arasından gənclərin necə ov etdiyini izləyirdi. Anlaşılan o idi ki, həmin o atın dalınca qaçan insanları məhz bu adam gətirmişdi oraya. Həmin an göydə nəsə gurultu qopmuşdu və tozanaqdan ətrafı görmək mümkün deyildi. Oraya yaxın yerdə duran bu adam qəribə  yumru yekə bir şeyin yerə endiyini , içindən 9 nəfərin düşdüyünü öz gözləri ilə görmüşdü. Sonra isə bu yumru şey dağların arxasına getmişdi. Və elə indiyə kimi də yaşıllığın içində durmuşdu. Amma kimsə qorxudan oraya bir kilometrdən çox yaxınlaşa bilmirdi. Çünki həmin o yumru şey yerə enərkən bu adam orada yaxınlıqda olduğu üçün bədəni demək olar ki yanmışdı. Qolları , sinəsi, kürəyi, üzü yandığına görə kimsə qorxudan ora getmirdi.

Geriyə bir tək çıxış yolu qalmışdı- dağların o tayına getmək. Stiv vaxt itirmədən Martinə getmək lazım olduğunu deyib tərpəndi. Bütün Arublular da ayaqa qalxıb bu iki nəfərin dalıyca getməyə başladı. Artıq ulduzlar asta-asta çıxmağa başlayanda  Stivgil uzaqdan, yerə enmiş uçan boşqabı görən kimi dəli kimi oraya qaçmağa başladılar. Arublular isə qorxudan eləcə uzaqda durub izləməkdə idilər. On dəqiqədən sonra Stivlə Martın uçan boşqaba çatmışdı. Heyrətlə naməlum uçan boşqaba , əslində isə hərəkətsiz dayanan obyektə baxa-baxa ətrafında gəzən Martin birdən , burada giriş qapısı var, özü də açıqdır deyib Stivə səsləndi. Hər ikisi ehtiyyatla obyektin içinə daxil olub maraq və qeyri adi vəhşi bir istəklə axtarış aparmağa başladılar. Obyektin içində kiçik çıxıntadan və o çıxıntının üzərindəki bir parça kağızdan başqa heç nə yox idi. Stiv kağızı götürüb uca səslə oxumağa başladı: 

Hələ öz keçmişinə qayıtmaq kimsəyə nəsib olmamışdı. O üzdən bilin ki, sizlər buraya boş yerə gəlməmisiz. İki insan gün gələcək bütün insanlığı yenidən dirildəcək. Sizlər məhz bu üzdən buradasız. Xeyir və şər ruhlu bu doqquz nəfər, uşaq yaşlarından bu iş üçün seçilmiş və məqsədli şəkildə buraya gətirilmişdir. Həyatınız donub. Kim geriyə dönəcəksə öz həyatına qaldığı yerdən, qaldığı andan başlayacaq, amma , burada siz qocalan deyilsiz. Kimsə qocalıqdan və xəstəlikdən ölən deyil. Qarşıdakı min illər boyu hər kəs öz funksiyasın dərk edəcək. Hamınız bir olub insanlıq üçün çalışsaz o zaman hamınız sağ qalacaq və hamınız geriyə dönəcəksiz. əks halda qarşısı alınmaz müharibələr baş verəcək və çoxunuz burada qan içində öləcəksiz. Yalnız ali məqsədə xidmət edənlər öz zamanına qayıdacaq.

Stiv bu cümlələri oxuduqdan sonra Martinə baxaraq, bu nə demək istəyir, nə min illər, hansı ali məqsəd deyə soruşdu. Cavab yox idi. o üzdən Stiv məktubu götürüb çölə çıxıb bir siqaret yandırdı. Martin də ardıyca çarəsiz halda çıxıb gəldi. Elə bir az addımlamışdılar ki, obyektdən qəribə uğultu səsi gəldi və bir anın içində yuxarı qalxaraq yoxa çıxdı. Anlaşılmaz cavabsız suallarla Stivlə Martin ağır-ağır geri döndülər.

Geriyə mütləq Arub kəndindən qayıtmalı idilər. O üzdən də sakitcə kəndə doğru yol aldılar. Onları uzaqdan izləyən bir qrup arublu isə gördüklərini danışmaqdan ötrü sürətlə kəndə doğru qaçırdılar ki, bu iki nəfərin o yumru şeyin içinə girməsini və heç nə olmamasını anlatsınlar. Stivgil də bir neçə saatdan sonra kəndə çatdılar. Artıq gecə yarısı idi. kənddə bircə iri ocaq yanırdı və bir neçə nəfərdən başqa hamısı yatmışdı. Stivgili görən oyaq qalmış Arublular ehtiramla daha doğrusu qorxudan yaranan hörmətlə onları qarşılayıb yatmaq üçün iki iri heyvan dərisi gətirdi. Yorqunluqdan Stivlə Martin elə uzanan kimi yuxuya getdilər. O qədər piyada yol gəzmişdilər ki, oyananda artıq  günorta idi. yuxudan durub əl- üzlərini yuyub , çantalarındakı qurudulmuş ət parçasından yeyib getmək istəyirdilər ki, arublular onların ətrafına yığışdı. Eynən kənddəki kimi hamı əlində heyvan ölüsü, dəri, bitki kökləri, meyvələrlə onların qabağında səcdə edib ayaqlarını öpürdülər. Axı onlar hamıdan fərqli idi. kənddəki baş ovçunu yandıran o yumru qəribə şey bunları yandırmadı, üstəlik bu iki qəribə adam onun içinə girib çıxdılar və az sonra həmin o yumru şey göyə qalxıb yox oldu. Bu arublular üçün əsl möcüzə idi. O üzdən indi hamı onlar üçün qurban gətirmişdi. Stivlə Martin dərin hörmətlə arublulara təşəkkür edib, hərəyə iki ədəd  qırmızı cır alma götürüb qalxanda birdən Martin dünənki qurban kəsilməkçün təpəyə çıxarılan qızın cəsədini payaya kəçirilmiş şəkildə gördü. Martinin halının getdikcə pisləşdiyini görən Stiv nə olduğunu soruşmadan onun baxdığı tərəfə başını çevirdikdə bu dəhşətli mənzərəni gördü. Stivi ağlamaq tutmuşdu. Özünü heç cürə ələ ala bilmirdi. Elə bu an dünənki başçı da qalibanə addımlarla və fərəhlə Stivin qabağına gəlib , əliylə qızın payaya keçirilmiş cəsədin göstərərək öz dilində dedi:

Tanrı bizim torpaqlara gəldi. Əvvəl biz inanmadıq ,amma, Tanrı o yumru şeyin içinə girdi, yanmadı. Tanrının gəlişi naminə bu qızı sizə qurban etdim.

Stiv başçının jestlərindən az da olsa onun qızı öldürdüyünü anlamışdı. Bu üzdən heç cürə sakit dura bilməzdi. Yoxsa bu murdar adət yenə də davam edəcək və başqa qəbilələrə də yayılacaqdı. Ona görə də başçının qolundan tutub ortadakı –qızın öldürüldüyü təpəyə gətirib onu iri daşın qabağında diz üstə çökdürdü. Stiv başçının sağ qolunun biləyindən tutub iri daşa sıxaraq, hələ də yerdə qalan , kəskin ucluqlu orta ölçülü , hələ də üstü qanlı olan daşı götürüb bir anda başçının əlinə çırpdı. Öz dilində Stiv onu söyə-söyə durmadan vururdu. Ananı sikim, fahişənin dölündən yaranan qəddar alçaq zalım. Bu əlinlə öldürdün qızı? Durmadan əlindəki daşı başcının əlinə o qədər vurdu ki, başçının sağ əli biləyindən qopub düşdü. Başçı vəhşicəsinə, heyvan kimi bağırırdı. Bütün arublular şokda idi. Stiv ilə əvvəl qızın cəsədin sonra isə başçının kəsilən  əlini göstərib , bundan sonra insanlar qurban olmayacaq deyə bağırdı. Yoxsa hamının əli belə kəsiləcək. Arublular Stivin nə demək istədiyini anlamışdı. Stiv kəsdiyi əli də götürüb təpədən düşüb, Arublulardan birinin əlindəki uzun çomağı götürüb, kəsilən əli çomağın başına sancıb Martinlə oradan uzaqlaşdı.

Digər kəndə gedənlərin hamısı qayıtmışdı. Bircə Stivlə Martindən başqa. O üzdən hamının gözü şimalda idi. bu həmdə kənd əhalisi üçün əsl sınaq idi. əgər  Stiv Arubdan sağ-salamat geri dönəcəkdisə deməli əsl tanrı idi. axı hamı Arubdan qorxurdu. Kimsə oradan sağ qayıtmamışdı. Başda Böyük ana olmaqla hamı ocağın ətrafında yığışıb nə baş verəcəyini gözləyirdilər. əgər onların Tanrı bildikləri Stiv qayıtmasa idi Böyük ana bu qəribə adamları şeytan adlandırıb, hamısın qovacaq və İnannanı da yenidən mağaraya salacaqdı. Amma onun arzuları və planları ürəyində qaldı.

Çox keçmədiki ormanın başındakı təpənin üstündən iki qaraltı göründü. Lili sevincək , gəlirlər, gəlirlər deyə qışqırmağa başladı. Təxminən yarım saatdan sonra Stivgil kəndə çatdı. Böyük ana da yarınmaq üçün Stivin qabağına gəldi. Stiv sığınacağın yerləşdiyi təpəyə çatanda hamı onun əlindəki iri çomağı və üstündəki kəsilmiş əli görüb qorxuya düşmüşdü. Stiv Liliyə baxaraq, gözləri ilə tərcümə et deyib, Böyük anaya baxa –baxa sözə başladı:

Bu Arubun başçısının əlidir. Insanları qurban kəsdiyi üçün əlini kəsdim. Tanrı insanı qəbul etmir. Bu əl isə sizdə qalacaq.  Qoy bu hamıya dərs olsun. Bütün ətrafdakılara xəbər edin. Bundan sonra insan insanı kəsməyəcək. Lili sözləri tərcümə etdikdən sonra Stiv əlindəki çomağı Böyük Anaya atdı. Böyük ana dəhşət qorxu içində idi. o elə bilirdi ki Stiv onun qəlbindəkiləri bilir və o üzdən də qorxuyla səcdə edib daha çox yalvararaq dizin-dizin geri qayıtdı. Elə bu an Stivin gözləri , sevincdən üzü parlayan İnannaya sataşdı. Stiv təbəssümlə İnannanın yanına gəlib onun əllərindən tutaraq alnından öpdü. İnanna ilk dəfə idi ki, kiminçünsə belə darıxırdı. O üzdən öz dilində Stivə: Nə yaxşı ki , arublular səni yemədi, sağ qayıtdın deyib gülümsündü.

Bütün heyət əslində nə baş verdiyini öyrənmək istəyirdi. O üzdən Martin hamını sığınacağa yığıb Stivi də çağırdı. Stiv şalvarının arxa cibindən vərəqi götürüb Martinə uzatdı ki, möhkəm səslə hamıya oxusun. Martin məktubu oxuyandan sonra hamı lal kimi susub qalmışdı. Heçkəs nə baş verdiyini anlamırdı. Elə bu an Lili dilləndi. Məqbərədə də xeyirlə şərin savaşından yazılmışdı. Deyəsən burada bir eynilik var. Bəs əgər belədirsə onda bizi buraya hansı qüvvə gətirib? Allah ? Yoxsa yadellilər ? axı kimdir bunlar ?

Stiv Arublularla olan söhbəti başdan , uçan naməlum obyektə kimi, məktubu necə tapmalarından ta geri qayıtdıqları ana kimi olan hər şeyi danışdı. Martin də enerjisi olduqca az qalan cib telefonu ilə çəkdiyi qısa videonu da onlara göstərdi. Hamı yerdə olan naməlum uçan aparata baxırdı. Geriyə başqa yol qalmamışdı. İnanmaq və tale ilə barışmaq lazım idi. onlara ümid verən tək şey isə geri dönəcəkləri zaman , hər şeyin yenidən olduğu kimi , qaldığı yerdən davam edəcək sözləri idi. O üzdən demək olar hamı dizlərin qucaqlayıb oturmuşdu. Elə bu an Stiv sözə başladı. Biz bu ağaçlıqda çox qala bilən deyilik. O üzdən gərək özümüz üçün ev tikək. Çünki hər şey ola bilər. Hamısı razı idi bu təklifə. O üzdən də vaxt itirmədən hamı çölə çıxdı. Ev üçün ən münasib yer meşənin ortasındakı tala idi. çünki orada müdafiə olunmaq daha asan idi. o üzdən də bütün kişilər vaxt itirmədən işə başladı. İlk öncə 9 nəfərin qalacağı böyüklükdə evin sxemi torpağın üzərində çəkildi. Daha sonra isə çəkilmiş cizgilərin üzərindən eyni ilə qazmağa başladılar. Həmin günü axşama kimi evin özülü tam olaraq qazıldı. Səhərisi gün özül daşlarla dolduruldu və heyvan təzəkləri və palçığın qarışığı ilə suvandı. Daha sonra isə taxtaları yonub qəliblər hazırlayaraq 7 kişi birlikdə çayın kənarına düşdü. Çayın müəyyən hissəsinin qabağını kəsib torpaq tərəfə yönəltdilər ki , yer islansın və palçıq bol olsun. Üçüncü gün hamılıqla yerdən quru otları qucaq-qucaq yığıb çay kənarına gəlib , otları palçığın içinə töküb əlləri ilə qarışdırmağa və sonra isə tapdamağa başladılar.  Asta-asta palçığı qəliblərə doldurub , kərpic formasına salıb , səliqə ilə kənarda otların üstünə yığdılar. On gün sonra isə bütün kərpiclər hazır idi və qurumuşdu. Növbəti üç gün ərzində hamılıqla kərpicləri daşıyıb meşəyə gətirib evi tikməyə başladılar. Bir həftə sonra isə ev tamamən hazır idi. üstünə iri budaqları pərdi kimi yığıb, damı hazıladılar. Daha sonra isə hörülmüş nazik çubuqlardan pəncərə örtükləri və qapılar hazırlandı. Beləcə ev tamamən hazır idi. ən sonda isə sarıtorpaq şirəsi ilə evin iç və çöl divarlarını suvayıb qurumaq üçün lazım olan müddətdə də evin ətrafını ağaclarla hasarladılar. Beləcə ev hazır idi. evin iri zalı , 5 ədəd yataq otağı və bir ədəd yemək otaqı vardı. Çöldə isə mətbəx kimi istifadə edilməkçün balaca bir otaq və otağın kənarında yemək hazılamaq üçün soba tikmişdilər. Evi qızdırmaq üçün də mərkəzdəki iri zalda divar sobası hazırlamışdılar ki , qış gələndə soyuq olmasın. Hər şey tam hazır olandan sonra hamı çantalarını götürüb evə köçdü. Anlaşılan o idiki Stiv İnanna və qızcığaz bir otaqda yatacaqdı. Qadınlar ayrı otaqda, Martinlə Cozef, Neytonla Əli və Maksla Con isə birlikdə yatacaqdı. Yatacaq kimi isə hamı heyvan dərisindən istifadə edəcəkdi.

Yeni evə köçdüklərinin ikinci günü idi . Böyük ana və cüssəli oğlan evə gəldilər. Cozef zarafatyana, deyəsən ev mübarəkinə gəliblər deyib qapını açıb onları həyətə buraxdı. Böyük ana həyətə girən kimi diz çöküb İL İL deməyə başladı. Yəni ki öz dilində Tanrını-Stivi çağırırdı. Stiv səsi eşidib həyətə çıxanda qadın diz üstə ona doğru yaxınlaşıb öz dilində danışmağa başlamaq istəyirdi ki, Stiv onu dayandırdı ki, Lilini çağırıb tərcümə etsin. Lili gələndən sonra Stiv ona danışmağa izn verən kimi qadın başladı. Uzaq ellərdən , günən çıxan tərəfdən Kasaplar göydəki ulduzlar qədər birlikdə buralara gəlir. Axırıncı dəfə gələndə mən uşaq idim. Hər şeyi məhv edib getmişdilər. İndi yenə də bizi məhv edəcəklər. ətrafdakı tayfalar da onlardan qorxduğu üçün o gözəl,heyvanla bol olan yerlərdən köçüb bura gəlmişlər. İndi Tanrı kömək eləməsə biz hamımız məhv olacıq. Böyük ana təlaşla  imdad et tanrım deyə yalvarırdı. Bu yalan ola bilməzdi. gələnin kimliyindən aslı olmayaraq bir şey bəlli idi ki , onlar əsl təhlükə idi. O üzdən Stiv Böyük anaya dedi: Elə indi get və ən sürətlə qaçan adamlarını ətrafa göndər. Qoy Namanlar, Turuklar , Yaxavlar və Arublar buraya yığılsın. Deyin ki Tanrı böyük birlik istəyir. Əgər bu birlik olmasa yer üzün şər qüvvələr tutacaq onda hamı məhv olacaq.

Günün sonunda artıq iki minə yaxın kişi kəndə yığılıb Tanrını gözləyirdi. Hamının  gəldiyini biləndən sonra Stiv dostları ilə kəndə gəlib , təpənin üzərinə çıxdı. Lili də onun yanına gəldiki Stivin sözlərini onlara tərcümə etsin. Hamı Stivi görən kimi səcdə etdikdən sonra o sözə başladı. Şərqdən Kasaplar gəlir. Onların qarşısı alınmasa ilk öncə Turuklar, daha sonra isə hamınız məhv olacaqsız. Mən sizdən birləşib vahid xalq kimi mübarizə aparmağı  tələb edirəm. Bir olsaq kimsə bizə qalib gələ bilməz. Lili tərcümə etdikdən sonra hamı coşğuyla , yüksək səslə Ulu Tanrı bizimlədir deyə bağırışmağa başladılar. Xəbəri Böyük anaya çatdıran Turuk ovçusu Dörd Ayaq idi. Stiv onu yanına çağırıb Kasapların harada ,hansı məsafədə olduğunu soruşduqda, o dedi:

Yeddi dəfə gün çıxıb batandan sonra onlar Turukda olacaq. Yəni ki 7 günə kasaplar artıq turukların kəndlərinə çatacaqdı. O üzdən də Stiv vaxt itirmədən hamını götürüb Turuka doğru hərəkət etməyə başladı. Turukların əsas məskəni yeddi iri təpənin arasında yerləşirdi və buradan böyük çölə yol gedirdi. Dəqiq olan o idiki kasaplar bu istiqamətdən gələcəkdi. Stiv ətrafı müşahidə etdikdən sonra dostlarını yanına yığıb müdafiə planın onlara izah etdi. Plana əsasən hamı , hətta qadınlar da meşədən ağacları qırıb gətirəcək, təpələrin arasında hasarlar çəkiləcək və hər təpənin üstündə isə müdafiə qülləsi tikiləcəkdi. Təpələrə isə iri yuvarlaq daşlar yığılacaqdı. Plan hamıya izah edildikən tam beş gün sonra müdafiə istehkamı hazır idi. Bu hamı üçün əsl bir möcüzə idi. hamı tanrının ağlına heyrət edirdi. Təxminən on günlük ərzaq da yığılıb hazır olandan sonra Lilidən başqa bütün qadınlar Stivgilin qaldığı kəndə yola salındı. Lili tərcümə üçün qalmalı idi. Lola və İnanna zatən gətirilməmişdi, onlar kənddəki evdə qalmışdılar. O üzdən təkcə turukların qadınları qocaları və uşaqları kəndə yola salındı.

Beləlikdə  yeni doğan günəşin ilk şəfəqlərində  çölün başından ilk qaraltılar görülməyə başladı. Hardasa  bir saat sonra təxminən sayı on min nəfər olan kasaplar tam göründülər. İki saat sonra isə kasaplar tam olaraq müdafiə istehkamını uzaqdan mühasirəyə aldılar. Kasapların başçısı olduqca heybətli, iki metrə yaxın boyu olan, boğazından insan kəllələri asılmış biri idi. Başçı ən qabağda durub təpələrin arasındakı çəpərlərə , təpələrin üstündəki daşlara baxıb hər şeyi anlamışdı. O üzdən qışqıraraq nəsə deyib döyüşçülərinin yanına getdi. Döyüşçülərinin hamısı iri, ucu iti taxta nizələrlə silahlanmışdı. Istehkamın içindəkilər bu mənzərəni sakitcə qorxa-qorxa izləyirdi ki, bir də gördülər kasaplar oradan uzaqlaşmağa başladı. Hamı maraqla onların hara getdiyini nə etdiyini izləyirdi ki, birdən Stiv Martinə baxaraq təlaşla səsləndi: Martin bunlar qərbə, biz olan kəndə gedirlər. Anlaşılan odur ki onlar bizi buradan çıxarıb döyüşməkçün kəndə gedir. Başçı planımızı anlayıb.

Həqiqətən də kasapların başçısı bu istehkama hücum etməyin çətin olacağını anlayıb Böyük ananın kəndinə doğru irəliləməyi əmr etmişdi. Ən yaxşı halda onlar istehkamdan çıxıb döyüşəcək  ya da  öz yerlərində qalacaqdılar. Belə olduqda isə digər kəndləri çapıb talamaq daha rahat idi.

Bu əsl fiasko idi. o qədər əziyyət çək amma boşa çıxsın hər şey. Beş qəbilənin döyüşçüləri burada , qadınları isə sahibsiz halda kəndlərdə qalmışdı.

Kasaplar istehkamdakılara baxıb qışqıra-qışqıra kəndə doğru yol aldılar. Nəsə etmək lazım idi. Yoxsa hamı qırılacaqdı. Bu isə əsl təhlükə idi. qadınların birinə bir şey olsaydı o zaman tanrı haqqında olan əfsanələr yoxa çıxacaq və hamı onları öldürəcəkdi. Stiv bunları dərk edirdi.  O üzdən uzaqlaşan kasapları seyr edərək yeni plan üzərində çalışırdı..

Elə bu an Stivin ağlına bir ideya gəldi. O tez ağaclığa doğru qaçaraq 9 ədəd budaq və nazik uzun çubuqlar qopararaq geri qayıtdı. Martindən bıçağı götürüb köynəyin çıxarıb cıraraq nazik uzun hissələrə ayırdı. Daha sonra isə o nazik parçaları bir- birinə dolayıb budaqları əyərək , hər iki başından tarım bağladı. Anlaşılan o idiki Stiv kaman düzəldirdi. Beləcə tezliklə 9 kaman və hər biri üçün 30 ədəd ox düzəldildi. Ümumilikdə 270 ox var idi. oxlar hazır olduqdan sonra Stiv ayağa qalxaraq Turukların  başçısın yanına çağıraraq ona əmr verdi:

Külək kimi sürətlə qaçın. Ağaclıqdan keçərək Kasapların önünə çıxıb sapan və nizələrinizlə onları yubadın . biz də arxadan gəlirik.

Təxminən 300 nəfərlik turuk döyüşçüsü sürətlə meşənin içi ilə qaçdığı vaxt Stiv də yerdə qalan 1700 nəfəri yığıb çöllüklə kasapların ardıyca qaçmağa başladı. Təxminən bir saatdan sonra turuklar meşənin içindən kasapları sapand atəşinə tutduğu vaxtda Stivgil də arxadan onlara yetişmişdi. Turuklar meşənin içindən sapandla nizəylə daşla kasapların fikrin yayındırıb meşənin içinə çəkir və dərhal özləri meşədə gözdən itirdilər. Nəticədə  kasap ordusu dağılmış və nizamsız halda hərəkətət etməkdə idi ki Stiv ox və kaman payladığı dostlarını aypara şəklində düzərək nizamlı şəkildə onları ox atəşinə tutmağa başladı. Bu qədər uzaq məsafədən atılan oxlar kasapları çaş-baş salmışdı. Hər ox hədəfə dəyirdi.. başçı nə qədər hücum əmri versə də kasaplar qorxudan irəli gedə bilmirdi. Nəticədə on dəqiqə ərzində 270 nəfər kasap döyüşçüsü yerə sərildi. Bu mənzərəni seyr edən hər kəs qoru və heyrət içində idi. kimsənin irəli getmədiyini görən kasap başçısı özü bağıraraq irəli cumanda Stiv də o an irəli atıldı. Hər iki tərəf sakitcə lal-dinməz bu səhnəni izləyirdi.  Bir-birilərinə çatmağa az qalmış Stiv özün yerə atıb əliylə tuta biləcək bir daşı yerdən götürüb ani hərəkətlə yuvarlanıb qalxaraq daşı kasap başçısının sinəsinə tuşladı. Elə o an Stiv  zərbədən duruxan başçının xayalarına möhkəm bir təpik vuraraq onu iki qat əyilməyə məcbur etdi. Ağrıdan qıvrılan başçının sifətinə diziylə iki möhkəm zərbə vuran Stiv onu tam yerə yıxıb  boğazından asılmış insan kəllələrini götürərək qəzəblə kasap döyüşçülərinə baxaraq bağırmağa başladı. Heç kəs qımıldamırdı. Stiv bunu görüb  qətiyyətli addımlara onlara tərəf gəlib əlindəki insan kəllələri asılan kəndiri kasaplara göstərərək çıxın buradan gedin deyərək əli ilə onların gəldiyi şərq torpaqların göstərdi. Başçılarının yerdə zarıdığını görən kasaplar Stivin göstərdiyi tərəfə baxsalar da onun nə demək istədiyini anlamırdılar. Həm də az öncə göydən yağan oxlar onları elə qorxuya salmışdı ki , elə bilirdilər oraya getsələr yenə həmin şey baş verəcək. O üzdən hamı nizələrin yerə atıb , diz üstə çökərək yalvarmağa  başlamışdı. Stiv onların dilini başa düşməsə də yalvarışlarını anlayırdı. Çünki onlar elə bilirdi bu qəribə ağ adam da hamı kimi məğlub olduqları üçün onları ya öldürüb ya da kölə edəcək. Amma , Stiv kasapların arasından ağ dərili, hündürboy bir döyüşçünü seçib onu ayağa qaldırdı. Hamının gözü önündə başçının boğazından çıxardığı insan kəllələri asılmış kəndiri onun boğazına saldı. Bu , yeni başçı sənsən demək idi və kasaplar da bunu anlamışdı. Yeni başçı Stivin önündə diz çöküb təzim etdikdən sonra boğazından asılan ipi çıxardı. Ipin ucunda klon əvəzinə dəri parçası bağlanmışdı. Sanki onun içində nə isə vardı. Yeni başçı əlləri əsə-əsə dərini açıb içindəkin çıxardı. Stiv gözlərinə inanmırdı. Bu əsl kompas idi. bəli kompas. Hardasa 18-ci əsrə aid olan kompas yeni başçının boğazında idi. Yeni başçı təşəkkür əlaməti olaraq bu hədiyyəni Stivə təqdim edəndən sonra döyüşçülərinə Ehey Daqa Qalaş deyib onları bir yerə yığdı. Hamı birlikdə təşəkkür əlaməti olaraq diz üstə çöküb, səcdə edərək qalxıb asta-asta oradan uzaqlaşmağa başladılar. Stiv əlindəki kompasa diqqətlə baxanda altında bir  yazı gördü. Martin Tayler , Qahirə 1708-ci il. Stiv Martinin yanına gələrək əlindəki kompası ona göstərərk, - bu nə sirrdir anlamıram heç, 2017-ci ildən gəlib üst paleolitin sonuna düşmüşük, kompasda isə latınca Martin Tayler 1708-ci il yazılıb,- deyərək sual dolu gözlərlə Martinə baxdı. Martin də heyrətlə kompası əlinə alıb bir xeyli baxdıqdan sonra astaca,- görəsən bu necə qalıb ?- deyərək barmaqları ilə yazıya toxundu. Bəlkə bunu mən götürüm?

-         Götür , amma, araşdıraq görək bu hardan gəlib , kasapların əlinə necə düşüb ?

Nəyinə lazımdır axı ? hardan düşüb düşüb də. Bir kompas bizə xeyir verən deyil.

-         Yox Martin. Bu səni necə maraqlandıra bilməz axı ?

Mənə yalnız buradan getmək maraqlıdır deyən Martin kompası cibinə qoyaraq yerdən kamanını götürüb kəndə getmək üçün meşə yoluna keçdi. Bu yol kəsdirmə , həm də olduqca rahat və əlverişli olduğu üçün Martin astaca ,- gedək , deyib meşəyə tərəf yönəldi.

Onun bu etinasız yanaşması Stivə heç cürə çatmırdı. Bilmirdi kəndə geri dönsün yoxsa kasapların yurduna gedib orada kompasın hardan gəlməsini araşdırsın. Getmək istəsə də, yanındakılar yorğun və halsız olduğu üçün geri dönməyə məcbur qaldı. Stiv və dostları hamıyla sağollaşıb yola düzəldilər. Kəndə qəhrəman kimi getsə də, əslində fikri ,zikri yalnız kompasda qalmışdı. 1708-ci ilin kompası bu dövrə necə gəlib çıxmışdı axı. Heç bir elmi fərziyyə belə bunu açıqlaya bilmirdi deyə Stiv beynində bu fikirlərlə kimsəylə danışmadan sakitcə addımlayırdı.

Meşənin içi ilə hamı sakitcə getsə bircə Əli ibn Huseyn durmadan danışırdı. Qısa şort geyən Lilinin parıldayan qıçlarına baxa-baxa durmadan yarı ərəb yarı ingiliscə danışırdı ki , bəlkə Lilinin diqqətin çəkə bilər. O üzdən Lilidən bir addım da uzaq durmayan Əli ancaq özündən danışırdı: Gördün də necə ox atırdım. Biz ərəblər döyüşdə əsl qəhrəmanıq. Bu Stiv varee, dostun o başçının üstünə cummasaydı onu mən öldürəcəkdim. Biz ərəblər səhrada aslan ovlayırıq, bunlar mənimçün heç nədir. Elə bu an meşənin içindən bir ayı nərildəyərək düz onların qarşısına, talanın ortasına çıxdı. Özü də düz Lili tərəfdən. Iri qəhvəyi ayı asta-asta Lilinin üzərinə gəlirdi. Qorxudan ayaqları tutulub, yerində donub qalan Lili nə edəcəyəni bilmirdi. Elə bu an Əli irəli cumaraq kamanın arxası ilə ayıya bir zərbə vurub , cəld kamanı ayının başına keçirib bir ayağını boynuna dirəyib var gücü ilə ayını boğa-boğa qəhrəmancasına Liliyə baxaraq,- qaç Lili ,qaç  deyib kamanı daha bərk sıxmağa başladı. Nə qədər cəld olsa da Əlinin gücü ayı ilə bərabər ola bilməzdi. Elə bir həmlədə ayı özün qabağa atıb, kamanı qopardaraq geri çevrilib Əlinin üstünə cumanda, Neyton Ştars yerdən iri bir daş parçasın götürüb ayıya tulladı. Ayı fikrini ancaq Əliyə yönəltmişdi deyə daşa tərəf dönmədi. əksinə daha da qəzəblə nərildəməyə başladı. Cəngəlliyə dirənən Əlinin artıq çıxış yolu qalmamışdı. Neyton bu dəfə daha iri daş parçasın götürüb ayıya tulladı. Ardıyca hamı iri daşlarla ayını vuraraq məcbur etdilər ki  oradan qaçsın.

Ayı getsə də, Əli hələ də əsirdi. Özü qorxu içində olsa da bir qadına xilas etmək əsl qəhrəmanlıq sayılardı. Amma Əli o ayını vuranda yalnız bir şey düşünürdü: Bəlkə bundan sonra Lili ilə yata bilər.

Lili isə onu xilas etdiyi üçün  Əlinin yanına gəlib boynuna sarılıb təşəkkür edəndən sonra, gedək deyib qolundan tutaraq ardıyca apardı. Təxminən yarım saatdan sonra özünə gələn Əli az qala Napoleon Bonapart kimi şəstlə addımlayaraq ən öndə gedirdi.

Əslində qorxu çox qəribə bir şeydir. Bircə dəfə qorxunun üstünə getdinsə bir daha qorxu sənə yaxın duran deyil. Əli də məhz belə etdi. Adi itdən qorxan Əli , vəhşi ayının üzərinə getdiyi an qorxunu dəf etmişdi. Xilas olduqdan sonra isə o qorxu ondan tamamən keçib getmiş və sanki yeni Əli dünyaya gəlmişdi.

Əsl şərq təfəkkürlü adam idi Əli. Lilini xilas etdikdən sonra öz düşüncəsində Lili üçün başqa çıxış yolu qoymamışdı. Lili ancaq onun olmalı idi. çünki o özünü Liliyə görə ayının qabağına atmışdı. Lili isə Cozefin qoluna girərək arxxadan gəldiyi üçün, Əli geriyə baxa-baxa ona öz hirsin qısqanclığın baxışları ilə bildirir və bayaqkı ayı kimi Cozefi boğmaq haqqında düşünürdü.

Neyton da bunu hiss edib  zarafatyana Liliyə ,- bəlkə Cozefin qolun buraxasan? , deyib Əlini göstərdi. Hamını gülmək tutmuşdu. Əli isə bu gülüşləri anlamadığı üçün şalvarının arxasına baxdı ki, birdən nə isə pis şey ola bilər . Onun bu hərəkəti arxadakıları daha da güldürdüyü üçün Əli də məcbur qalıb onlara qoşuldu ki, daha çox gülüş obyekti olmasın .

Bir neçə saatdan sonra artıq onlar kəndə çatmışdılar. Kənddən olan döyüşçülər kəndə, Stivgil isə meşənin içindəki evlərinə getdilər.

Yeməkdən sonra hamı evə istirahət üçün keçdi. Çünki iki gün idiki onlar durmadan çalışırdı. O üzdən yorqun olduqları üçün hamı sakitcə uzanıb yatdı. Stiv isə İnanna ilə söhbət etmək istəyirdi, amma, İnannadan gələn sidik qoxusu onu çiyrəndirmişdi. O üzdən qərara aldı ki, sabahdan etibarən ancaq İnanna ilə məşqul olsun və ona sadə təmizlik qaydalarını öyrətsin. Otağa dolan qoxudan yata bilməyəcəyi üçün Stiv altına sərdiyi heyvan dərisin götürüb zala keçərək bir küncdə uzanıb yatdı.

Səhər tezdən hamı oyanandan sonra , əldə olanları yeyə-yeyə Stiv dünənki kompas söhbətin hamıya danışdı. Hamı bir-bir Martindən kompası alıb baxıb digərinə ötürürdü. Bu kompas heyət üzvlərinin gələcəyə qayıtmaq ümidlərini yenidən alovlandırmışdı. O üzdən hamı Kasap qəbiləsinə gedib orada araşdırma aparmaq haqqında fikirni irəli sürdü. Martindən başqa hamı getmək istəyirdi. Bircə Martin olduqca etinasız şəkildə kompas məsələsinə olduqca maraqsız yanaşırdı. Uzun çəkən söhbətdən sonra axırda belə razılıq əldə olundu : heyət 3 dəstəyə bölünəcək. Birinci dəstə kasapların yaşadığı yerə gedəcək, ikinci dəstə o ətraflarda axtarışlar aparacaq, üçüncü dəstə isə evdə qalıb ərzaq tədarukü görəcəkdi.

Birinci dəstəyə Lili , Neyton, Maks və Lola , ikinci dəstəyə Martin Cozef və Con feller daxil idi. onlar hazırlaşıb yola çıxacaqdı . Sti, Əli və İnanna isə evdə qalıb ərzaq tədarükü görəcəkdi.

Neytonun düzəltdiyi masanın ətrafindakı hər kəs nə iş görəcəyini anlamışdı. Bircə İnanna heç nə bilmirdi. çünki o murdar iy verdiyi üçün hamı ondan uzaq qaçırdı. Kənarda oturan İnanna masadan ət parçası götürüb yemək istədiyi üçün onlara yaxınlaşanda ilk öncə martin əsəblə ayaqa qalxıb ,- tualet səndən daha təmizdir , deyərək əli ilə ona geri çəkilməyi əmr etdi. İnanna qorxa-qorxa geriyə- öz yerinə keçib oturanda , Stiv ən dadlı ət parçasın götürüb ona yaxınlaşdı. Nə qədər murdar qoxu gəlsə də , özünü saxlayıb İnannaya əti uzadıb geri döndü. Az qala ödü ağzına gəlirdi. Lolaya baxaraq,- bu iki gündə nə oldu ki bu belə iy verməyə başladı?-soruşdu.

-         Heç nə, iki gündür ona nə qədər tualeti öyrətmək istəsəm də o meşəyə gedir və yuyunmadan gəldiyi üçün onu evə buraxmırdım.

Martin İnannaya baxaraq,- o əsl heyvandır , deyib gülə-gülə əlindəki ət parçasın sanki it qabağına atırmış kimi İnannanın önünə tulladı. Stiv isə Martinə,- siz geri dönüncə əsl qadın görəcəksiz, deyib hətta mərc də təklif etdi.  Sən axmaqsan ,uduzacaqsan , deyən Martin vecinə almadan ayağa qalxıb  evə keçdi.

Bir azdan bütün qruplar hazır idi. Stiv xüsusən Lili və Neytona kasapları ciddi araşdırmağı tapşırıb , onlara lazımı elmi təlimatları verdi. Martin və Lilinin dəstəsi çıxmağa tam hazır idi. Stiv ilk öncə Martini bağrına basıb sağollaşdıqdan sonra , hamıyla eyni qaydada sağollaşıb onlara uğur diləyərək , ən sonda yenə də lazımı təlimatları verib  yola saldı.

Hamı getdikdən sonra Əliyə də ov etməyi tapşırıb özü İnannanın yanına getdi. Əli taxta nizəsin və kamanın götürərək meşəyə ox düzəltib ova başlamaq üçün gedəndə Stiv də İnannanı evdən çıxarıb, çantasın götürüb gölə doğru apardı. İlk öncə özü soyunub gölə girdi və İnannaya da eyni qaydada gəlməyi göstərərək əli ilə başa saldı ki o da əynindəki o kirli dəri örtüyü çıxarsın. İnanna qorxa-qorxa tam soyunub büzüşmüş halda kənarda dayanıb Stivə baxırdı. Stiv yenidən ona gəl deyib əli ilə çağıraraq gölə saldı. İlk öncə Stiv özü ağzın yumub , barmaqları ilə qulaqlarından tutub gölə tam girdikdən sonra eynisin də İnannaya etməyi tapşırdı. Bu isti havada suya girmək onun çox xoşuna gəlmişdi. Daha sonra Stiv kənara çıxıb , çantasından üz qırmaq üçün alət və iki ədəd iti kəsicisin götürüb geri qayıtdı. Kəsicinin birin açıb alətin içinə yerləşdirdikdən sonra İnannaya yaxınlaşdı. Qorxmaması üçün onu sığallayıb mehriban nəzərlərlə baxaraq, əlini ovcuna götürüb asta-asta alətlə qollarındakı tükləri qirxmağa başladı. İnanna nə qədər qorxsa da qan çıxmadığını görüb sakitcə dayanmışdı. Növbə ilə qolların , qıçların təmizləyəndən sonra qoltuqlarının altın qırxmağa başladı. Ilk dəfə alət qoltuqlarına dəyəndə qıdıqlandığı üçün İnanna hətta xoşallanmışdı. Daha sonra digər qoltuğunu da təmizləyəndən sonra Stiv İnannanı suyun dayaz yerinə çıxardı. Ehmalla əlindəki alətlə onun qıçlarının arasını təmizləməyə başladı. Sözün əsl mənasında bu qədər tük olduqca iyrənc görünsə də , Stiv bir təhər özünü saxlayıb təxminən on dəqiqə içində İnannanın qıçlarının arasını tam təmizlədi. Daha sonra yenidən gölün içinə girərək İnannaya yuyunmağı göstərən Stiv təxminən yarım saatdan sonra İnanna ilə  göldən çıxdı. Onun qarşısında əsl qadın dayanmışdı. Stiv İnannanın gözəlliyinə baxıb bir daha heyrətlə tamaşa etdikdən sonra çantasından hamam xalatını çıxarıb İnanaya geydirdi. Artıq kimsə ona mağara qadını deyə bilməzdi. O İnannanın saçlarını üzündən arxaya doğru əliylə darayıb çöhrəsinə doyunca tamaşa edirdi. İnanna isə bir kişinin baxışları altında tamamən əriyib yoxa çıxmışdı. O əslində hər şeyi anlayırdı. Digər insanların ona heyvan kimi yanaşdığını, Stivin isə ona tam başqa cür baxdıqını  gözəl başa düşürdü.

Azacıq günün altında qurulandıqdan sonra Stiv də paltarın geyib İnanna ilə birlikdə evə getdi. Evdə isə İnannaya sadə gigiyenik qaydaları azı bir saat jest və mimikalarla başa salandan sonra ona evdə oturmağı tapşırıb özü də meşəyə Əlinin dalıyca getdi.

Təxminən iki saatdan sonra onlar iki qoyun ovlayaraq geri dönəndə , Əli həyətə girən kimi İnannanı görüb duruxdu. Stivdən bu qadının kim olmasını soruşduqda , bu qadının həmin o mağara qadını – İnanna olmasını eşidib dəliyə döndü. Hanı bunun tükləri ?

-         Qırxdıq hamsın.

Üzünə bax bunun, bu Lilidən də gözəldir ki... Stiv Əlinin heyrətinə sadəcə gülümsəndi. Əslində Əli heyrət etməkdə haqlı idi. çünki heç kəs İnannanı üzündəki kirdən , saçının üzünə tökməsindən aydın görə bilməmişdi. Indi isə tam fərqli, əsl qadın var idi.